Rozdział 11 cz. 1

No witam Was ;)
Witam was kochani ;*
 

Kompletnie zapomniałam i musiałam edytować ..
ROZDZIAŁ NAPISANY DZIĘKI POMYSŁOWI VICTORIITHECHIPMUNKS !
DZIĘKUJĘ KOCHANA :*


BRITTANY

(ranek)
Obudziłam się  przywiązana do belki. Wiedziałam co się stało i mimowolnie zaczęły mi płynąć łzy. Głowa mi pękała , wszystko mnie bolało . "znowu to zrobił " Doskonale wiem kto to ...Mam tylko nadzieję że moje siostry nie przestaną mnie szukać... A Alvinowi pewnie nawet nie przyjdzie do głowy mnie szukać ... Chociaż .. Przecież on coś wspominał , że to nie .. Że on się z Nią nie ..  Nagle wszedł zza rogu i podszedł do mnie .
- I co ? - zaśmiał się - i tak Cię nie znajdą w tej ruinie ! - krzyczał.
- Nigdy nie przestaną mnie szukać - powiedziałam zachrypłym , zmęczonym , zdeormowanym głosem tak cicho , że prawie sama siebie nie słyszałam. Wpadł  w szał. Kopał , bił , pluł , gryzł , drapał . Byłam cała zakrwawiona i obolała. Miałam na sobie dres .. Znaczy teraz już z niego i tak nic nie ma ... Trwało to około 2 godzin trwających jak wieczność . Wyszedł .
- Jeszcze będziesz moja na zawsze , na każde zawołanie  i rozkaz - powiedział i wyszedł. Ostatkiem sił spojrzałam przez szparkę w drewnianym pokoju na drzewie i zobaczyłam ... Alvina ? Nie to niemż... I urwał mi się film .

ALVIN

Spojrzałem przez szparkę
- Alvin , jesteś pewny że ona tam jest ? - spytał Szymek.
- Tak ! Poznam głos Brittany nawet jakby był przewiązany i zdeformowany 1000 razy !!
- Już . Spokojnie Alvin - on mnie tu uspokaja , a ja mam się ochotę na Niego rzucić.
- Dobra , musimy mieć jakiś plan - odkrył Amerykę - .
- Tak , mam plan - powiedziałem - Teraz tam wejdziemy i zabierzemy Britt , A POTEM OKOPIEMY KRZYWĄ MORDĘ TEGO FAGASA !
- Alvin , Teo tu jest - powiedział mi na ucho . Zmieszałem się.
- Teo , ja jestem bardzo zdenerwowany , rozumiesz ? - kiwnął głową .
- No,  to teraz możemy iść ? Tak , to mnie puść !- A mianowicie trzymał mnie razem z Żanetą za bluzę i ręce .
- Nie , poczekaj może jeszcze Dave by się przydał - spytał . Nie słuchałem go już , Ona tam jest i myśli .. Nie wiem co Jej się dzieje , a on mi tu z powagą ?!
- Nie ! Idziemy tam. TERAZ ! - straciłem panowanie nad sobą. Wyrwałem się im i już wlatywałem na drzewo gdy usłyszałem cichy szloch Teo. Nie , nie doprowadzę do łez własnego młodszego brata !
Podszedłem do Niego i przytuliłem .
- Teo , ja się po prostu tak strasznie o nią martwię. Ona jest na górze , w tamtym domku, wiem to a nie mogę Jej pomóc. Chcę tam iść tak bardzo , że tracę panowanie nad sobą . - zaczął mi się łamać głos. Nie obchodziło mnie to co sobie pomyślą inni. Rozpłakałem się przytulając mojego młodszego brata. - Ja się tak o nią martwię - szepnąłem .
- Alvin , wiem że najchętniej już byś tam wszedł . Ale poczekaj jeszcze chwilę , pobiegnę szybko z Żanetą po Dave'a , poczekaj .. Wstrzymaj się się kilkanaście minut , przyjedziemy tutaj . Będzie bezpieczniej. Poczekaj , ok ? - zapytał . Kiwnąłem głową . Ma rację . Podbiegli szybko , a ja zostałem z Teo i Elą.

15 minut później

Siedzę pod dębem i czekam . Każda sekunda jest jak gwóźdź do trumny. Jest taka cisza , że słyszę swoje szybkie i głośne bicie serca. Nie wytrzymam , nie wytrzymam. Wyczułem moment kiedy Eleonora i Teodor nie patrzyli i wspiąłem się szybko na górę. Otworzyłem klapę i ją zobaczyłem.

W TYM SAMYM CZASIE

-Dave szybciej  , on zaraz tam wleci ! - krzyczałem do Dave'a . Wiedziałem że mój brat zaraz nie wytrzyma ... Jeżeli już tego nie zrobił ...

U ALVINA

Zobaczyłem .. To ... Wielką kałuże krwi , a po środku Ją.  Stanąłem jak wryty i nie wiedziałem co czuję. Na raz ogarnęła mnie wściekłość na tego fagasa i jedno wielkie poczucie winy.
Podszedłem do Niej powoli , była nieprzytomna ale oddychała.
-Brittany - szepnąłem .Kucnąłem nad Nią i wpatrywałem się w każdą najmniejszą ranę , każde zadrapanie. Jej twarz była nieruchoma. Nagle zauważyłem , że z głowy cieknie Jej strumień krwi . Już chciałem ją podnieść i szybko biec do domu , ale wejście - klapa zaskrzypiała. Odwróciłem się powoli i zobaczyłem tą krzywą mordę .Do pomieszczenia za Nim jak burza wleciał mój brat i Żaneta. Opanowała mnie wściekłość jakiej jeszcze nigdy nie czułem. Dave wyłonił się zza klapy i podniósł tego skur***la ale ja nie miałem zamiaru odpuścić . Już miałem się na Niego rzucić , ale zamarłem.
- Proszę , zostaw go. Później ... - szepnęła Britt .. Jej głos .. Był ledwo słyszalny , zdeformowany.
- Zabierz go stąd . Teraz - powiedziałem do Dave'a . Podbiegłem do Britt , wziąłem ją na ręce i szybko pobiegłem z nią do auta . Odjechaliśmy wszyscy z piskiem opon. Zdjąłem bluzę i okryłem nią trzęsącą się Brittany .
- Zna się ktoś na .. leczeniu ?- zapytałem szybko.
- Tak , ja - odpowiedzieli równo. Normalnie dałbym jakiś komentarz ale nie w tej sytuacji ..



 Tia , no i wyszło krótkie coś. Ale obiecałam , że dodam w weekend więc podzieliłam rozdział 11 na dwie części . Postaram się aby 2 część była dłuższa ... Bo to jest krótkie tak , że aż wstyd publikować ... Ale wynagrodzeń Wam to , obiecuje ! :)