The Chimpunks Adventure cz.10

Siemka :D No dobra, jest "lekkie" opóźnienie.. ale szkoła jest podła i mam masę lekcji.. przejdźmy do rzeczy :)

ALVIN

Szedłem wzdłuż plaży obracając w dłoniach kostkę do gitary mojego wykonania.. jest zachód słońca.. ulubiona pora dnia Britt..

  - Patrz Alvin! Zachód! - krzyknęła uradowana i wyszliśmy na plażę - to taki magiczny czas... zapada zmierzch.. słońce chowa swój blask pod tafle wody aby oświetlić drugą część planety i powrócić z jeszcze większym blaskiem.. - słodko się uśmiechnęła i usiedliśmy na pisaku. Obserwowaliśmy zachód słońca, a wtedy poczułem jak coś mi opada na ramię. Tym "czymś" była zmęczona główka Britt.. nie spała jeszcze.. jeszcze..
- Wiesz.. czekam tak zawsze na zielony błysk.. jest to błysk nadziei... a ja mam nadzieję, że wszystko będzie dobrze.. - powiedziała jeszcze cicho ziewając i usnęła. Siedziałem tak, dopóki się nie ściemni, a następnie zaniosłem Britt na hamak ponieważ uwielbia tam spać. Przykryłem ją kocykiem, a ona tak słodko zmarszczyła nos. Chwilę jeszcze ją poobserwowałem i sam także poszedłem spać. 

Usiadłem na plaży, w naszym ulubionym miejscu i obserwowałem wodę, horyzont..

 - Alvin!!! - krzyknęła Britt, a ja w tempie natychmiastowym znalazłem się obok niej - Od dzisiaj to będzie nasze miejsce na tej plaży. Wiesz czemu? Bo tutaj piasek jest pomarańczowy, a nie jasnożółty - uśmiechnęła się, a ja nie umiałem się na nią gniewać.. 

I wtedy to zobaczyłem. Zielony błysk. Dający nadzieję.. i wiarę, że ją znajdę. A znajdę, na pewno!

SZYMON

- On jest załamany.. - powiedziałem do Leo obserwując z werandy domu Alvina siedzącego na plaży.
- Tia.. tak jak my wszyscy razem wzięci.. - zgodził się ze mną.
- Ech.. musimy mu pomóc..
- ..muzyka! - dostaliśmy olśnienia razem i ruszyliśmy w stronę Alvina z gitarą.
- Alvin! - krzyknął z uśmiechem Leo - może coś pośpiewamy? A jutro rano odrazu ruszymy na poszukiwania.. - dodał widząc minę mojego brata.
- Ee... dobra, daj.. - powiedział niechętnie i zaczął grę.

I'm holding on your rope,
Got me ten feet off the ground
And I'm hearing what you say but I just can't make a sound
You tell me that you need me
Then you go and cut me down, but wait
You tell me that you're sorry
Didn't think I'd turn around, and say...

That it's too late to apologize, it's too late
I said it's too late to apologize, it's too late

I'd take another chance, take a fall
Take a shot for you
And I need you like a heart needs a beat
But it's nothing new - yeah yeah

I loved you with the fire red-
Now it's turning blue, and you say...
"Sorry" like the angel heaven let me think was you
But I'm afraid...

It's too late to apologize, it's too late
I said it's too late to apologize, it's too late whoa.....

It's too late to apologize, it's too late
I said it's too late to apologize, it's too late
I said it's too late to apologize, yeah-
I said it's too late to apologize, yeah-
I'm holding on your rope, got me ten feet off the ground..

LEO

Nigdy wcześniej nie widziałem go w takim stanie... Jest bliski płaczu.. jakby to była jego wina, a nie jest.. i wtedy przypomniałem sobie jak Sara mi tłumaczyła, że to nie moja wina iż tu trafiła..

  - Leo! To nie jest twoja wina! Zrozum to! - Sara traciła już cierpliwość..
- Jakbym nie chciał tutaj towarzystwa.. 
- Oj zamknij się. - powiedziała i mnie pocałowała..

Uśmiechnąłem się szeroko na to wspomnienie, ale oczy zaszły mi łzami.. chciałbym jeszcze raz ją przytulić, pocałować.. jeszcze raz.. i tysiąc razy..

- Wiesz Leo.. - zaczęła Sara opierając się na moim ramieniu i patrząc w gwiazdy - chciałabym przeżyć ten cudowny dzień jeszcze raz.. tysiąc razy.. 
- Chciałabyś jeszcze raz usłyszeć tą piosenkę w moim wykonaniu ty podstępna żmijo - zaśmiałem się. 
- No wiesz... tak, masz mi to zaśpiewać. - zaśmialiśmy się. 
- Jak sobie panienka życzy - uśmiechnąłem się i zacząłem śpiewać. 

Today I feel like running naked through your street
To get your attention
Who-oh-ouh
I broke up with my girl, so tell me where to meet
or did I mention?
Whoa-oh-ouh


I dream on, dream about you.
What can I do to make you feel all right?
Baby I don’t want to see you cry, no...

I wanna see you smile,
I wanna see you smile.


 Today I feel like blowing all my cash on you,
I’d buy you anything until I’m broke

Today I want to turn your skies from gray to blue.
And if it rains on you I’ll be your coat
Whoa-oh-ouh

I dream on, dream about you
What can I do to make you feel all right?
Baby, I don’t want to see you cry, no...

I wanna see you smile
I wanna see you smile


Let me take your picture, baby,
I’ll save it for a rainy day.
I don’t need much
I guess I’m just old fashioned in that way,
so on the count of three, lets see you...

Uh, one! Uh, two!
Uh, one, two!
Uh, one, two, three!

Smile
I wanna make you smile, oh, oh
I wanna see you smile
I wanna see you smile

It’s the things you do
I wanna make you smile.


I w tej chwili, kończąc ostatnią nutę zorientowałem się, iż moja Księżniczka już śpi..

Chcę wrócić do tamtych dni.. gdzie naszym największym zmartwieniem było to, kto wejdzie na wyższe drzewo..

-Będę pierwsza! - krzyknęła wchodząc na sosnę. 
- Tylko nie spadnij! - krzyknąłem i jak na zawołanie pojawiła się z przerażeniem w moich ramionach. - Gdzie się panienka wybiera? - zapytałem patrząc jej z rozbawieniem w oczy. 
- Dzięki.. i phi! Sam wyżej nie wejdziesz! - zaśmiała się.
- Oboje wiemy, że wejdę - uśmiechnąłem się szeroko i zacząłem wspinaczkę. 

Usiadłem pod drzewem wyznaczającym granicę pomiędzy plażą a lasem i zaczynałem rozumieć Alvina.. ja chcę do Sary..

SZYMON

Oboje się załamali.. opadłem bezsilnienie na werandę opierając się o ścianę.

- Szymon, znajdziemy ich... prawda? - zapytała mnie Żaneta patrząc na mnie wielkimi, fioletowymi oczami.
- Oczywiście Żan.. nie ma innej opcji... a teraz śpij - uśmiechnąłem się i poszliśmy spać. 

Nie mamy szans.. jesteśmy sami, w wielkiej nie znanej nam puszczy.. nie mamy pojęcia gdzie one są.. nie znajdziemy ich...
- Wyjście jest zawsze. Tylko trzeba je znaleźć.  - to zdanie dało kolejną falę niekończących   wspomnień z Żan..

THEODOR

Znajdziemy je.. na pewno je znajdziemy.. nie mogę myśleć inaczej, bo na pewno je znajdziemy... Siedziałem na tyłach domu, jedząc mango i rozmyślając o Elli.. chcę ją tutaj, obok mnie.. bardzo..

CHARLENE

- Oni się załamali! - zaśmiałam się triumfalnie.
- Super! - przybiłyśmy piątkę i wróciłyśmy do obserwowania monitorów.

ALVIN

Poczułem, jak coś mną szturcha. 
- Obudź się Alvin.. no obudź.. - nastała chwila ciszy i wtedy.. zrobiłem się cały mokry. Zerwałem się na równe nogi i zobaczyłem roześmiana Britt z wielką muszlą w dłoni. 
- Osz ty.. - i zaczęła się wojna. Lataliśmy po całym domu, ganiając się w tę i z powrotem. Słychać było śmiech i śpiew ptaków. W pewnym momencie Britt wybiegła na plażę, a ja razem z nią. Wbiegła do wody i zaśmiała się. Podbiegłem do niej i wtedy.... coś ją pociągnęło w dół..
- BRITT! - krzyknąłem, ale wyłoniła się z wody tylko duża plama krwi i.. 
Usiadłem gwałtownie głęboko oddychając na piachu..
- To sen.. to pieprzony sen.. - szepnąłem do siebie i poszedłem w stronę domu zabierając chłopaków do środka. Był środek nocy, a my wszyscy usnęliśmy na dworze, i coś czuję że wszyscy myśleliśmy o dziewczynach..
- Idziecie na górę? - zapytałem.
- Nie.. to wasza atmosfera - uśmiechnął się blado Szymon a ja nie chciałem się z nim kłócić.
- Jak chcecie.. tu macie kanapę, dwa hamaki i ulubione wiszące krzesło Britt.. - lekko się uśmiechnąłem - razem je robiliśmy..

- Ale Alvin! Ja chcę wiszący fotel! Taki ze ściankami i poduchami! 
- Ale jakim sposobem mam ci go zrobić?!
- Jesteś moim Alvinem.. a Alvin wszystko może.. z moją drobną pomocą - zaśmieliśmy się i ruszyliśmy do pracy. 

- Spoko - odpowiedzieli i ruszyłem na górę. Zobaczyłem jej puste łóżko.. podszedłem do niego powoli i usiadłem ostrożnie.. było zimne jak nigdy..

- Aaaaa! - krzyknęła a ja w natychmiastowym tempie znalazłem się przy jej łóżku w środku nocy. - ćśś... spokojnie, to tylko zły sen Britty..
- N-nie zostawiaj mnie teraz.. proszę.. - posunęła się, a ja bez zastanowienia przykryłem ją kocem, położyłem się na nim i ją przytuliłem. Jej łóżko było takie ciepłe.. Dałem jej buziaka w czoło i powiedziałem
- Spokojnie Księżniczko.. jak jeszcze raz przyjdą do ciebie koszmary to je odgonię.. 
- Ciekawe jak.. - ziewnęła. 
- Pięściami oczywiście - zaśmiałem się widząc jej uśmiech - a teraz już śpij.

Przykryłem się jej kocem, położyłem na jej poduszce.. pachniała nią..

Leżąc ukryłem twarz w jej włosach.. pachniały mieszanką róży, wody, soli, wanilii, kwiatów, zmęczenia.. pachniała Brittany..



Nie wiedziałam w jakim momencie skończyć te wspominki xD strasznie łatwo i przyjemnie mi się je pisze i jak wam się one podobają, to mogę nastęny rozdział dodać podobny tylko że z perspektywy dziewczyn :D Chcecie? :D
Aha! Dodałam na blogu taką ankietę.. prosiłabym Was o szczere odpowiedzi :)
No i pobity rekord komentarz pod jednym postem.. pobijamy drugi raz? Może uda nam się osiągnąć 200? ;)