Rozdział 2

Alvittanozjeb wita :D Hahahaha :D No nie mogę z tego :D Ale co prawda to prawda xD :D A rozdział dedykuję specjalnie autorce tego przezwiska, Wilczek, zawsze mnie rozwalisz :D


BRITTANY

- Trasa?! - krzyknęliśmy wszyscy na raz.
- Tak - odpowiedział spokojnie - jesteście prawie dorośli, ostatnio nie mieliście żadnej trasy, pomyślałem..
- A co ze szkołą? - wtrącił Szymon za co wszyscy oprócz Żanety obrzucili go morderczym spojrzeniem, a ja kopnęłam go w nogę.
- Hm... nie pomyślałem o tym... mogę wam załatwić szkołę online - dodał zamyślony, a my zaczęliśmy jęczeć - dobrze dobrze, pomyślimy o tym. To jak, muszę dać odpowiedź producentom, piszemy się na to? - spojrzeliśmy wszyscy na siebie i jednogłośnie odrzekliśmy.
- Tak!
- A i jeszcze jedno, niestety dzisiejszy koncert jest odwołany..
- Dlaczego? - dopytałam.
- Ataki terrorystyczne w tamtym mieście, nie będziemy ryzykować.

- Nie zdążymy na matury.. - powiedział siedzący nad górą papierów i kalkulatorem okularnik - nawet jakbyśmy wyruszyli jutro, to wrócilibyśmy najwcześniej 25 maja. A matury są na początku - zmarszczył czoło, zdjął okulary i złapał się za górną część nosa.
- Ale przecież.. nie możemy powtarzać całego roku!
- Chyba że my wrócimy wcześniej, a wy sami dokończycie trasę - powiedział z błyskiem w oku.
- Jak ty to sobie wyobrażasz? - prychnęłam.
- Żartujesz- powiedział Alvin, lecz Szymon zaprzeczył głową - przecież jesteśmy zespołem!
- Jeżeli Dave się zgodzi, ja i Żaneta wrócilibyśmy 1 maja do domu. Dave przysłał nam już plany poszczególnych koncertów, ostatni zagralibyśmy 30 kwietnia, dalsze dokończylibyście sami. Mielibyśmy trochę czasu na przygotowanie, od 10 są matury.
- To dobre rozwiązanie - zgodziła się Żan - Brittany zrozum, my musimy napisać maturę.
- Poczekajmy na Dave'a - wtrąciła Sara - musimy z nim pogadać. Kiedy mamy zaplanowany powrót? - zwróciła się do Szymka.
- Na za tydzień.
- To mamy jeszcze chwilę czasu - uśmiechnęła się. Westchnęłam i się z nią zgodziłam, jak wszyscy w salonie. Wzięłam pilota i usadowiłam się wygodnie na kanapie włączając następnie płaski, czarny ekran. Po mojej lewej usiadł Szymon, dlatego oparłam się o niego a on mnie objął. Po mojej prawej leżała na Leo Sara, Żaneta siedziała w wiszącym, białym, wiklinowym fotelu, a Alvin znalazł swoje miejsce na wielkim fotelu obok kanapy. Nastawiłam "Gwiezdne wojny: Atak Klonów", naszą ulubioną część z Natalie Portman i oglądaliśmy co chwilę wybuchając śmiechem z droidów. Po filmie przekazałam pilota Sarze, teraz jej kolej wyboru, a sama poszłam zrobić popcorn. Włączyłam mikrofalę i zrobiłam masę prażonej kukurydzy, która po chwili znalazła się w dwóch ogromnych, drewnianych miskach. Zajęłam znów moje miejsce i postawiłam miski na stoliku tak, aby każdy miał do nich łatwy dostęp. Sara wybrała "Avengers: Czas Ultrona" więc znów nie było żadnej walki, a same korzyści. Wszystkie lubiłyśmy Avengersów, a uroku dodawali mega przystojni aktorzy, a Avengers to jeden z ulubionych filmów chłopaków. Nagle ni stąd, ni zowąd wybiła 21, a w Alvina telefonie zabrzmiało przypomnienie o meczu, więc wszyscy się zerwali i przełączyli na inny kanał a po chwili już było słychać krzyki. I to nie tylko ich! W brew pozorom, i my polubiłyśmy oglądać z nimi mecze, lecz ani Szymon ani Żaneta nie przepadają za nimi. Ale oglądają. Po wygranej Francji w starciu z Niemcami wszyscy zaczęliśmy skakać i drzeć się jak opętani, przytulać kogo popadnie i nagle, nikt nie wiedział jakim sposobem Żaneta przytulała się z Leo, Sara skakała z Szymonem, a ja byłam na plecach Alvina. Gdy już się ogarnęliśmy spojrzałam na zegarek - 23.
- I nasz paintball poszedł się turlać - zaśmiałam się.
- Hm.. niekoniecznie - Alvin spojrzał to na mnie, to na Leo z błyskiem w oku.
- O co chodzi? - zaciekawiłam się.
- Wynajęliśmy największą ze strzelnic painbollowych w kraju na całą dzisiejszą noc - powiedzieli jednocześnie a mi i Sarze opadła kopara.
- Ale.. jak!
- Wiesz, nazwisko Seville robi swoje - przybili sobie żółwiki patrząc na nasze zdziwione miny.
- Nie jestem przekonany co do tego pomysłu... - powiedział Szymek, a ja spojrzałam na niego jak na wariata.
- Szymon, całą noc, sami, w największej strzelnicy w kraju! Będzie świetnie! - krzyknęłam ze śmiechem.
- Wiecie... ja chyba zostanę w domu..
- Szymek, będzie super!
- Może też weźmiesz swoją dziewczynę? - warknął.
- A żebyś wiedział - powiedział i wyjął komórkę, a ja poczułam dziwne ukłucie w sercu. Nie lubię jej.
- Lin? Nie obudziłem cię? ... Oj bez przesady, nie będziesz miała worów... i tak będziesz śliczna.. idziesz z nami na painbolla? ..Halo? Halo! Rozłączyła się - zaśmiał się - to co, idziemy?
- Idziemy - odrzekliśmy wszyscy.
- Tylko musisz nam dać chwilę oczywiście - powiedziałyśmy wszystkie trzy razem i pobiegłyśmy na górę się przebrać. Te getry mi nie pasują! Chłopaki już byli poubierani, oni to mają dobrze.
Ubrałyśmy się prawie identycznie, z czego się zaśmiałyśmy, ale przynajmniej nas nie zauważą, jesteśmy całe na czarno. Oprócz białych nadruków. Zeszłyśmy na dół i od razu podeszłam do Szymona.
- Ślicznie wyglądasz, skarbie - powiedział całując mnie w czoło i obejmując w talii. Uśmiechnęłam się lekko.
- Jak się dostaniemy na paintbolla?
- Podjedziemy - powiedział z wyszczerzem Alvin wyjmując kluczyki z kieszeni.
- Ja prowadzę - dodał Szymek, który zrobił prawko dwa miesiące temu i szybko zabrał chłopakowi kluczyki.
- Niech ci będzie - odpuścił i wreszcie wyszliśmy. Żaneta zamknęła drzwi i skierowaliśmy się powoli do samochodu pokonując czarną plamę oświetloną kilkoma lampami. Z odległości 5 metrów Szymon otworzył samochód kluczykami, więc ja i Alvin natychmiast zaczęliśmy wyścig o miejsce z przodu, które tym razem wygrałam ja - pierwsza się tam dostając. Posyłając mu mało widoczny w mroku zwycięski uśmiech zapięłam pasy i zamknęłam drzwi. Reszta usadziła się na tyłach wielkiego samochodu i po odpaleniu wyruszyliśmy. Poczułam, że jest za cicho więc włączyłam radio, a aktualnie leciało Juicy Wiggle, więc wszyscy zaczęliśmy śpiewać i "tańczyć" na tyle, ile pozwalała na to wąska przestrzeń pojazdu na kołach. Następnie, po krótkich wiadomościach prezentera, puścili ulubioną ostatnio piosenkę moją i Sary, mianowicie Agosto. Zaczęłyśmy śpiewać, ruszać się w rytm muzyki, a po skończonej piosence moja bliźniaczka puściła ją jeszcze raz na telefonie. Pewnie słuchałybyśmy jej w nieskończoność, lecz droga szczęśliwie dobiegła końca. Podśpiewując pod nosem wysiadłyśmy z samochodu i tanecznym krokiem ramię w ramię pokierowałyśmy się w stronę hali. Obracałyśmy się, śpiewałyśmy, wyginałyśmy.. jednym słowem - rozgrzewka na wf zaliczona. Po chwili dotarłyśmy do wejścia i poczekałyśmy na resztę. Podchodząc, Alvin wyciągnął klucze i otworzył główne drzwi.
- Skąd ty wytrzasnąłeś klucze? - zapytał mój chłopak.
- Ma się swoje źródła - powiedział tajemniczo i otworzył drzwi na rozcież. Pierwsze weszłyśmy my, za nami Żaneta, a chłopaki dopiero później. Ktoś zapalił światło na holu, więc bez problemu znaleźliśmy salę ze sprzętem oraz wejście na salę. Chwyciłam lekki, acz duży karabin i od razu dwa średniej wielkości pudełeczka farb. Oprócz tego, naładowałam moją broń i wycelowałam w manekina - prosto w środek tarczy. Sara zagwizdała i sama spróbowała, celując tak samo perfekcyjnie.
- Nikt nas nie pokona - przybiłyśmy piątki.
- Radzę nam wziąć okulary - powiedziała Żaneta podając mi i Sarze gogle na oczy. Cóż, nie są takie złe.. stanęłyśmy we trzy przed lustrem.
- Fotka dla fanów - powiedziałam i zrobiłam telefonem zdjęcie naszego odbicia. Szybko wrzuciłam je na instagrama, facebooka oraz snapa, z podpisem "Paintboll o 23 - tak się bawi zespół w piątkowe wieczory <3 a wy? Jak spędzacie swoje piątki? Czekam na świetne historie! <3 Kocham was!:***". Nawet nie zdążyłam wyłączyć dobrze internetu w urządzeniu, a już były like'i i komentarze, których na razie nie sprawdzałam. Chłopakom trochę dłużej zajął wybór broni, bo my to brałyśmy pierwszą lepszą. Gdy już wszyscy byliśmy gotowi, wrzuciliśmy jeszcze jedną fotkę do sieci i weszliśmy do sali.

Kucałam za czarnym kozłem. Stwierdziliśmy, że każdy jest sam, nie ma drużyn. Zbiłam już mojego ukochanego, Sara zbiła Żan, Leo zbił Sarę. Zostałam sama na ich dwójkę. Potem gramy na drużyny...
Pomyślałam, choć zabawa była świetna nawet samemu. Nagle zauważyłam ruch po drugiej stronie sali - niedaleko wyjścia. Założyłam noktowizor na oczy i wycelowałam - Alvin. Uśmiechnęłam się pod nosem i strzeliłam, ale nagle coś mnie oślepiło.
- Stop! Gdzieś wypadł mi telefon - powiedziała moja ofiara ze śmiechem. Padłam na kolana i zdjęłam noktowizor z oczu łapiąc się za nie i zwijając w kulkę. Bolały mnie jakby ktoś mi je wydłubywał widelcem!!!
- Auuuuuuuć! - jęknęłam i natychmiastowo Szymon znalazł się przy mnie, a po chwili cała reszta.
- Britt, co ci jest?!
- Miałam to cholerstwo włączone i ktoś zapalił światło - dodałam.
- Widzisz cokolwiek?
- Tak - przetarłam oczy siadając powoli - ale strasznie boli - wtuliłam się w czarną bluzę.
- Sorki Britt - powiedział ze skruchą Alvin.
- Wygrałam - mruknęłam lekko się uśmiechając - a teraz gramy na drużyny. Ja, Sara i Leo kontra czerwona zaraza, Szymon i Żaneta. - stwierdziłam i wstałam.
- I nie zapalamy światła - powiedziała ostrzegawczo Sara wyłączając jarzeniówki.
Już po kilkunastu minutach uników, skoków i celnych strzałów Żaneta i Szymon znów zostali zbici, to samo z Leo. Następna została trafiona - na moje nieszczęście - Sara. Zostałam z nim sama. Hm.. widziałam go doskonale, więc chowałam się przed każdą próbą zestrzelenia mnie. W pewnym momencie uznałam, że to odpowiednia chwila aby go sprzątnąć. Wycelowałam, wzięłam głęboki wdech. Spojrzałam, wypuściłam powietrze i wystrzeliłam. Kula trafiła go dokładnie w klatkę piersiową, tam gdzie chciałam. Wstałam z triumfalnym uśmiechem.
- Bim bam! I kto tu jest mistrzem paintbolla? Ta pani, huehuehue! - zaczęłam krzyczeć i tańczyć głupie ruchy. Po chwili wszyscy tarzaliśmy się ze śmiechu po podłodze. Nagle poczułam jak na moją czyściutką bluzę pada strzał, a moje mięśnie się spięły.
- Nie mogłem pozwolić, żeby wygrała ze mną własna dziewczyna - odkrył zęby Szymon i tak zaczęła się strzelanina. Biegaliśmy, śmialiśmy się, krzyczeliśmy, a po około godzinie wszyscy byliśmy kolorowi od stóp do głów. Zachowam tą bluzę..
- Dobra, może już wracajmy? Jest przed czwartą - zmarszczyła czoło Żaneta.
- Już czwarta rano?!-  krzyknęłam razem z moją bliźniaczką.
- To wracamy - zarządził Szymon i wszyscy opuściliśmy halę. Tanecznym krokiem skierowaliśmy się do samochodu.

Po kilkunastominutowej jeździe wszyscy weszliśmy do domu. Dave'a jeszcze nie było, ale i tak nic by nam nie zrobił.
- Będę miała siniaki. Wszędzie - zaśmiałam się masując ręce.
- A ja jestem padnięta - rzekła Sara zasłaniając ziewające usta - dobranoc - dodała i szurając nogami weszła na górę, wraz z Leo który na połowie schodów wziął ją na ręce.
- Też się już położę, było super - Żaneta skierowała się do schodów.
- Dobranoc skarbie - otrzymałam buziaka w niebieski od farby policzek i mój ukochany również wszedł na górę.
- Tylko mi się nie chce spać? - zapytałam Alvina, gdyż tylko on został.
- Nie tylko - odparł z uśmiechem.
- Sherlock? - zapytaliśmy jednocześnie i wybuchliśmy śmiechem.
- Za pół godziny na dole, muszę zmyć tę farbę - dodałam i wskoczyłam po dwa schodki na piętro. Otworzyłam drzwi do mojego pokoju i szybko zdjęłam bluzę. Powiesiłam ją na wieszaku z dala od reszty ubrań, tak aby wyschła. Nie piorę jej. Zdjęłam kolorowe getry i buty i wsadziłam je do zimnej wody, aby farba odeszła. Rozpuściłam włosy i wzięłam szybki prysznic. Założyłam piżamę składającą się z za długiej, czarnej koszulki Szymona sięgającej mi do połowy ud, biało-czarnych, przylegających spodenek i długich szarych skarpet. Mokre włosy rozczesałam i spięłam spinką do tyłu. Gdy już wyszłam z łazienki zarzuciłam na siebie biały, długi sweter i zeszłam na dół. Alvin już tam czekał, również w piżamie. Usiadłam obok niego na kanapie.
- Może 1 odcinek 2 sezonu? - zaproponował.
- Mój ulubiony - odkryłam uśmiechem białe ząbki i czekałam aż chłopak nastawi telewizor. Gdy minęło około pół godziny, zmęczenie mnie jednak dopadło. Oczy same mi się zamykały nie zwracając uwagi na wstające słońce i głowa opadła mi na coś miękkiego. Przez mgłę pamiętam, jak ktoś zaniósł mnie do pokoju i przykrył kołdrą, ponieważ już byłam w 75% w Krainie Morfeusza.



*********************************************************************************

Heeeeellooo! :D Kilkuminutowe opóźnienie, ale wiecie, Sherlock leciał w TV xD :D A ja LOVE SHERLOCK 4EVER <3 <3 <3
No, rozdział może się wydawać nudny... ale odegra ważną rolę w dalszej części historii ^^
Tooo jak.. podoba się? :) ^^