The Magic World cz.11

Heyka :) Tak, znowu zmieniłam tytuł... ale teraz bardziej mi pasuje do sytuacji! :D No, to zaczynajmy ^^
Rozdział dedykuję  Shadow!  Kochana, nie strasz mnie tak więcej <3


CHARLENE

- Jak to ona im to pokazała!? - krzyknęłam.
- Co taka zdziwiona! Dobrze wiesz, że ona chce być wielkim aniołem i pomocniczką świata to masz!
- Skąd mogłam wiedzieć że mu pokaże?! Przecież teraz już nic nie możemy zrobić! A było idealnie!
- Chyba, że jej NIE znajdą.. - odpowiedziała mi z błyskiem w oku siostra.



KASIA

- Dziewczyny, idziemy na spacer? W końcu, taka piękna pogoda! - krzyknęłam do Igi i Shadow z dołu.
- Daj nam.. godzinę! - odkrzyknęły razem.
- Ech.. - westchnęłam i udałam się do swojego pokoju. Jak one, to i ja się naszykuję! Mimo, że jest wieczór 25 grudnia, w Polsce jest bardzo ciepło. Zdecydowałam się na jeansy, ulubioną bluzkę, buty na podwyższeniu i płaszcz, a w kolorach postawiłam na czerń i granat. Mimo, że przebranie się zajęło mi niecałe 15 minut łącznie z malowaniem i czesaniem, dobór stroju zająć pół godziny. Więc gotowa i zadowolona udałam się do salonu, z zamiarem poczekania na dziewczyny. Po kilku minutach, zeszły jak zwykle olśniewające. Shadow wybrała swoje ulubione zdarte, luźne jeansy, luźną bluzkę i szary płaszcz oraz awangardowy czarny kapelusz. Obie byłyśmy ubrane ładnie, elegancko i w swoim stylu - oczywiście trzecia też. Szkoda tylko, że ona uwielbia kolory i strojenie się! Wybrała czerwony płaszcz, czarne rurki i biało-czerwony sweter. Wygląda ślicznie, ale no.. a w sumie! I tak jej nie wyobrażam sobie Igi bez strojenia się. Ale weź i znajdź tu sobie przy takiej chłopaka! No cóż, gotowe ruszyłyśmy do wyjścia.
- Jesteśmy najgorętszymi laskami w Radomiu - stwierdziła Shadow.
- Bo najważniejsze to skromność! - powiedziała Iga i wybuchłyśmy śmiechem. Wskoczyła w środek i nas objęła - idziemy na podryw - powiedziała z wyszczerzem i zaciągnęła nas w stronę parku.




NARRATOR


Znów to zrobiłam. Spojrzałam do Jego snów. Weszłam tam. Musiałam. Gdy to robiłam, był przy mnie..

-..To nie prawda. - szepnął podchodząc do mnie na tle białej ściany - dlaczego to nie jest prawda? - szepnął patrząc w moje oczy.
- Wierzę w Ciebie. Możesz mnie uratować - powiedziałam pokrzepiająco.
- Jak... - westchnął i wziął mnie w ramiona - zrobię wszystko!
- To niestety musisz odkryć sam.. ale dasz radę. Pamiętaj, że "nie ważne gdzie i z kim będziesz, zwiążesz się i cokolwiek zrobisz, ja nigdy nie stracę wiary w twoje możliwości" - przypomniałam mu. Niechętnie wyrwałam się z Jego objęć, choć mogłabym tak stać wiecznie.
- Jesteś już tak blisko rozwiązania. Nie rezygnuj.. proszę - powiedziałam i ostatni raz patrząc mu w oczy rozpłynęłam się w powietrzu budząc go tym samym. 

Jestem egoistką. Totalną egoistką. Teraz będzie bardziej cierpiał, a mi chodziło o zupełnie co innego..



CHLOE

Już czas. Tu nie mogę nie być sobą. Ale mówiąc szczerze, spodobała mi się ta postać którą aktualnie jestem.. chyba częściej będę ją przyjmować.
- Nie przestraszcie się tylko - powiedziałam z cwaniackim uśmiechem i machnęłam różdżką unosząc się nad ziemię. Po Hogwardzie nie zrobiło to na nich większego wrażania, ale to, że nie byłam już buntowniczką a delikatną dziewczynką ze skrzydłami raczej tak. Odważny strój i ciężkie buty zastąpiła śliczna, zwiewna, jasna sukienka przed kolano oraz pudrowe sandałki. Deskorolka w ręku zniknęła, zastąpiły ją małe pierścionki na palcach, a czapka ukrywająca moje włosy również sobie odpuściła, puszczając blond loki luźno, a te sięgały mi do pasa. Ostatnimi elementami był makijaż - który był już delikatniejszy i to o wiele - oraz skrzydła Wielkie, białe, błyszczące skrzydła wyrastające z moich pleców. Z uśmiechem zadowolenia opadłam delikatnie na ziemię patrząc na oniemiałych towarzyszy.
- Wow też tak chcę - zaśmiała się Sara.
- A wy, będziecie tak stai jak słup soli? O ile się nie mylę, przyszliśmy tu po coś - skierowałam się do chłopaków.
- Charakterek się jej nie zmienił - oznajmił z wyszczerzem Alvin i wszyscy ruszyliśmy przed siebie ze śmiechem.


CHARLENE

Szłyśmy leśną ścieżką , wiedząc że niedaleko za nami idzie banda chcąca ratować tą dziewczynę. Ale na szczęście byłyśmy szybsze. I wiedziałyśmy dokładnie gdzie szukać.
- No proszę proszę, kogo my tu mamy - szepnęłam do siostry wychodząc zza drzew na plażę. Rudowłosa stała tyłem do nas, a i tak tryskała pięknością, co jeszcze bardziej pogłębiło moją wściekłość.
- No już, śpiewaj.. - powiedziałam wysyłając do niej małe iskierki. Chwilę później już słysząłam jej wokal.

I'm standing on a bridge,
I'm waiting in the dark,
I thought that you'd be here by now.
There's nothing but the rain,
no footsteps on the ground,
I'm listening but there's no sound.

Isn't anyone trying to find me?
Won't somebody come take me home?

It's a damn cold night!
Trying to figure out this life.
Won't you take me by the hand,
take me somewhere new?
I don't know who you are,
but I... I'm with you.
I'm with you!

I'm looking for a place,
I'm searching for a face,
is anybody here I know?
'Cause nothing's going right
and everything's a mess,
and no one likes to be alone.

Isn't anyone trying to find me?
Won't somebody come take me home?

It's a damn cold night!
Trying to figure out this life.
Won't you take me by the hand,
take me somewhere new?
I don't know who you are,
but I... I'm with you.
I'm with you!

Oh, why is everything so confusing?
Maybe I'm just out of my mind?
Yeah yeah yeah...

It's a damn cold night!
Trying to figure out this life.
Won't you take me by the hand,
take me somewhere new?
I don't know who you are,
but I... I'm with you.
I'm with you!

Take me by the hand,
take me somewhere new.
I don't know who you are,
but I... I'm with you.
I'm with you!

Take me by the hand,
take me somewhere new.
I don't know who you are,
but I... I'm with you.
I'm with you!
I'm with you.




- Złapałaś? - zapytała Lindsay a ja kiwnęłam zadowolona głową i wyszłyśmy do dziewczyny stojącej przed linią brzegową.
- No proszę, nasza księżniczka - powiedziałam, a ta szybko odwróciła się w naszą stronę i otworzyła usta z zamiarem powiedzenia czegoś. Ale spotkało ją zaskoczenie.
- Zaniemówiłaś? - zapytałam z udawaną troską i patrzyłam jak bezradnym i nierozumiejącym wzrokiem patrzy na mnie błagając o wytłumaczenie i trzymając się za gardło.
- Cóż, twój piękny głosik jest tutaj - wskazałam małą muszelkę w mojej dłoni - i co więcej, tak - wskazałam las - tam jest Sara, Leo, Chloe i Alvin! Tak, twój Alvin... oh, jakie go rozczarowanie spotka że to nie ty, choć taka podobna! Ale Brittany ma głos! - zaśmiałam się szyderczo - a ten głosik będzie teraz mój. Kiedy zechcę - powiedziałam do niej na odchodne i odwróciłam się razem z Lindsay zostawiając ją wbitą w glebę.


ALVIN


- Daleko jeszcze?! - krzyknąłem sfrustrowany. Miałem jakieś cholerne Deja vu, znowu łażę po głupim lesie szukając Brittany! To nie jest przypadek.
- Nie wiem. - powiedziała spokojnie dziewczyna, a ja westchnąłem.
- Stary, znajdziemy ją - pocieszył mnie Leo stając obok mnie.
- Słyszysz to? - zapytała nagle Sara nastawiając uszu.
- Tak, wiem że ją.. - zacząłem ale nie dane było mi skończyć.
- Nie to, słuchaj! - niechętnie nastawiłem uszu i usłyszałem.. Nic mnie już nie powstrzymywało. Po prostu ruszyłem biegiem za głosem. I nagle wyleciałem na plażę. No to jakieś jaja! Pomyślałem rozglądając się po piaszczystym terenie. I wtedy ją ujrzałem. Jak w śnie. Stała odwrócona w białej sukni. Z niedowierzenia nie mogłem się ruszyć przez kilka sekund, aż dogonili nas pozostali.
- No idź do niej - powiedziała cicho Sara pchając mnie delikatnie w stronę wody ze łzami szczęścia w oczach wtulając się w Leo. Takk też zrobiłem. Stawiałem delikatnie kroki, bojąc się czy nie zepsuję tego wszystkiego. Czy się nie obudzę. I stałem już metr od niej.


NARRATOR


Nagle dziewczyna poczuła ruch za sobą. Odwróciła się powoli  opuszczonym wzrokiem by po chwili go podnieść na bruneta stojącego metr przed nią. Znieruchomiała. Znalazł mnie. Znalazł ją. Nie mogła uwierzyć. Chłopak zaś mógł znów spojrzeć w jej oczy. I dokładnie to zrobił widząc falę rudych loków opadających na białą suknię.
- Brittany? - spytał niepewnie. Dziewczyna już miała rzucić tekstem - Nie, święty mikołaj. Oczywiście że ja! - Ale gdy tylko otworzyła usta znów nic nie usłyszała i spojrzała na niego ze  smutkiem.
- Nie masz głosu - powiedział cicho chłopak - a przysiągłbym, że to ty - dodał ze szklącymi się oczami - Byłem pewien.. - dziewczyna chciała zaprotestować, mówić, krzyczeć, tłumaczyć mu! Ale nie mogła. Stała i czekała na cud, który nie nadszedł. Nie widząc radości od patrzącej na siebie dwójki, Sara, Leo i Chloe szybko podążyli w ich stronę.
- Co jest? - zapytała zaniepokojona Sara. Chciała jak najszybciej wyściskać przyjaciółkę!
- To nie ona. Nie ma głosu. - odpowiedział jej cicho Alvin.

Nagle, zdumienia przyjaciół przerwał głos. Głos, należący do dziewczyny w białej sukni. A nie tej, która szła w pudrowej sukni w stronę grupki przyjaciół patrząc na wodę.


Dawno mnie nie ma
Nie ma 
Nie zabiorę cię do snu
Nie ratuj mnie
Nie ma 
Nie ma
Nie zabiorę cię do snu
Nie ratuj mnie

Miłość jedna robi mi straty
Miłość jedna robi mi straty
Miłość jedna robi mi straty

Miłość jedna robi mi straty


I wtedy chłopak bez wahania podbiegł i wziął w ramiona ukochaną. Okręcił ją w okół własnej osi i niechętnie odstawił na ziemię nie puszczając ani na chwilę. Jej strój czystko teoretycznie bardziej przypominał styl posiadaczki tego głosu. Ale to wystarczyło.. chwilę później szczęśliwa stała otoczona grupowym uściskiem, a rudowłosa piękność w białej sukni patrzyła na to z bólem, ale nic nie mogła zrobić. Nijak wytłumaczyć. Samotna łza spłynęła jej po policzku. Dlaczego.. pytała sama siebie.
- Tak się cieszę, że żyjesz! Myślałem, że będę musiał umrzeć żeby znów wziąć cię w ramiona..
- Nie trzeba było się aż tak poświęcać - odpowiedziała ze śmiechem dziewczyna.
- Już słyszę gadanie Szymona o zjawiskach nadprzyrodzonych! - dodał Leo obejmując swoją przyjaciółkę, którą traktował jak młodszą siostrę - tęskniłem mała.
- Ja też, Leo - odpowiedziała bez wahania i wtuliła się w niego.
- Uważaj, bo właśnie trzymasz w rękach cały mój świat - warknął Alvin na przyjaciela. - Wystarczy. - powiedział i rozdzielił dwójkę, sam biorąc w objęcia dziewczynę i wszyscy wybuchli śmiechem.
- Spadaj Seville, świat światem ale to moja przyjaciółka - powiedziała Sara i dziewczyny z uśmiechami utknęły w swoich objęciach na dłuższy czas, a chłopaki nie mieli nic do gadania. Chloe z uśmiechem przyglądała się całej sytuacji, nie mając pojęcia o oszustwie. Coś jej jednak nie pasowało, dlatego nie powróciła jeszcze do siebie, nie czuła żeby spełniła swoją misję.





KONIEC!
Mam 3 minuty na notkę, więc będzie szybka :D Rozdział opóźniony z wyjaśnionych jjuż przyczyn.. ale chyba nawet ciekawy, co? :D Odskocznia będzie.. niedługo :D Miałam wyniki egzaminów i poszły mi nawet dobrze ^^ Podoał się rozdział? Mam nadzieję! <3 Kurde, muszę się sprężyć.. 23:58! :D No, więc czekam na komentarze! Kocham Was i mam nadzieję, że mi wybaczycie długie opóźnienie i że nie opuściło mnie zbyt wiele osób :)
I przepraszam, że takie krótkie... :(
23:59!!!!!!!!!