Rozdział 8

Hej ;*

BRITTANY

Siedziałam nieruchomo . W tym momencie uleciały ze mnie wszystkie emocje. Nic już nie widziałam , nic nie słyszałam . Jestem pusta . Nie ma we mnie grama uczuć . Nie ruszyłam się nawet o milimetr . 

ŻANETA

Nie , nie nie ! Siedzę koło Britt i dokładnie widzę co dostała. 

- Britt - powiedziałam cicho - Brittany - dodałam głośniej . 

- Brittany - stanęła za nami Ela. - chodź do domu . 

Nic . Zero reakcji. Siedzi jak z kamienia. 

- Britt , co się dzieje ? - spytał Alvin . 

- Nie odzywaj się do niej ! - krzyknęła Ela. - nie dosyć Ci jeszcze ?! Serio ?! Po co , po co ?!

- Ela , już . Zajmijmy się Britt - powiedziałam cicho. 

-Macie jeszcze jakąś lekcję ? - zapytałam Alvina .

-Nie , to już była ostatnia , odwołali nam matematykę . Co jej jest ? Co ona trzyma ? Czemu się nie rusza ? 

- Zamknij się - ucięła Ela. 

- Zabiorę ją do domu . Nam też odwołali matematykę ,  a Ty zostań . W drodze powrotnej kup chusteczki i lody . Dużo . 

- Ok ... Britt ?- znowu zero reakcji . Wzięłam ją z Szymonem na ręce i zanieśliśmy ją do jej pokoju. Położyliśmy ją na łóżku . 

- Poczekaj na dole , spróbuję z nią pogadać i zejdę - powiedziałam do Szymona. Tylko kiwną głową i zszedł.

- Brittany , trzymasz się jakoś ? - znowu nic. - jesteśmy już w domu , zostawiam Cię samą . Kocham Cię siostra . 

Zeszłam na dół zamykając jej drzwi od różowego pokoju. 

- Co jej się dzieje ? -spytał zmartwiony Szymek .

- Cierpi . Nigdy wcześniej nie była w takim stanie , nawet przed śmiercią naszej mamy ..

- To co się z nią dzieje ?

- Nie wiem ... Ona , inaczej się zachowywała przy nim . Odzyskiwała radość życia , którą straciła .Ona mu zaufała. Ona ... ona się przy nim szczerze śmiała. Wracała moja siostra , sprzed śmierci mojej mamy  . A on właśnie to zniszczył , zniszczył ją do końca . Zniszczył , spalił resztki chęci życia. Oby nie zrobiła nic głupiego .

BRITTANY

Nie ruszam się . Jestem jak lalka . Możesz ze mną zrobić co chcesz . Nie możesz mnie zranić , uszczęśliwić , nie mam uczuć . Po chwili dotarło do mnie , że nadal trzymam to zdjęcie. Otworzyłam powoli oczy ale nadal nic nie słyszałam . Znowu ich zobaczyłam . To zdjęcie musiało być zrobione niedawno . Odłożyłam je na szafkę i dopiero się spostrzegłam , że jestem u mnie w pokoju , na moim łóżku. Jak mógł . W oczach stanęły mi łzy . "Mógł , nie byliście razem" Jeszcze w Nowym Yorku , aż do poznania Jego spadałam w przepaść bez dna . Powoli , ale skutecznie. On był liną ratunkową , która mnie podnosiła do góry , wyciągała z przepaści . W tamtym momencie lina się zerwała , emocje wyparowały i pozostała pustka przeradzająca się w cierpienie. 

ALVIN 

- Co się jej stało ? - spytałem cicho Szymona jak już wrócił .

- Jesteś kompletnym palantem ! - krzyknął . 

- Ale .. co ona trzymała za zdjęcie ?

- Kiedy się ostatnio widziałeś z Charlene ?

- A co to ma do rzeczy ?

- Odpowiedz ! 

- Jakoś 2 dni temu , jak przyszła do parku gdzie jeździłem na desce . Widziałem ją pierwszy raz od kilku lat !

- A JA MYŚLAŁEM ŻE TO FOTOSHOP ! Myślałem , że nie jesteś taki głupi. Trzymała zdjęcie , gdzie całujesz się z Charlene. Gratuluję . 

- C-co ?! Ale ja się z nią ..... aaa.. To nie tak . -powiedziałem 

- Nie mnie się tłumacz. A do niej nie waż się teraz iść ,

BRITTANY 

Nie ruszam się , doszukuję się w tym zdjęciu jakichkolwiek oznak fotoschopu , zmian , ingeracji , na nic.. To prawda . Nagle obraz mi się zamazał i zaczęły mi lecieć pierwsze łzy . Powoli odzyskiwałam władzę nad ciałem .Podsunęłam kolana pod brodę i zaczęłam szlochać . Dałam się omamić . Ja mu zaufałam , ja mu uwierzyłam , ja byłam z nim szczera , ja się go nie bałam , przestawałam się bać , wychodziłam z tej głębokiej depresji , która teraz z każdą sekundą jest większa. Oni wszyscy są tacy sami , a ja się łudziłam że to jakiś wyjątek , że nie jest taki ... Zniszczył mnie do końca. Wyrwał resztki serca . Było w kawałkach kiedy tu przyjechałam , on zaczął je sklejać , że by rozbić na najdrobniejsze kawałki , zamieść i zabrać . Zabrał serce i zostawił pustkę , to nie ma sensu , moje życie nie ma sensu. Powoli wstałam i udałam się do łazienki. Droga zajęła mi około 10 minut. Z kosmetyczki wyciągnęłam żyletkę i spojrzałam na zdjęcie moich sióstr na ścianie. 

- Nie rób im tego .

- A co innego mi zostało ?

- Nie rób im tego , niech nie cierpią , tak jak ty teraz. 

- Nie zabiję się .

- Zabijesz .

- NIE.

Zostawiłam żyletkę i usiadłam na parapecie. Do mojego pokoju weszła Eleonora. 

- Przyniosłam Ci chusteczki i lody truskawkowe . - powiedziała nieśmiało. Nawet nie próbowałam się uśmiechnąć .Nic nie odpowiedziałam , znowu popatrzyłam w okno , a ona tylko westchnęła i wyszła.  Siedziałam tak już długo . Patrzyłam w niebo i nic nie czułam oprócz pustki . Znowu. Nagle poczułam coś twardego gdy chciałam się oprzeć . Skrzywiłam się i wyjęłam drażniący przedmiot. Była to .. puszka. Ta sama , którą zrobiłam wczoraj z Nim . Już nie mogłam , rozpłakałam się na dobre .

ALVIN

Siedziałem na parapecie i wpatrywałem się w jej okno. Nagle zza siebie wyciągnęła puszkę i zaczęła płakać. To moja wina . Ona Cierpi przeze mnie. Moje poczucie winy rosło z każdą jej łzą .Chciałem tam iść , wyjaśnić jej to wszystko ... 

- DLACZEGO TEGO JESZCZE NIE ZROBIŁEŚ IDIOTO ?!

Wybiegłem szybko z domu i wleciałem do wiewióretek. Nie pukałem , a jej siostry mnie nie zauważyły , oglądały telewizję. Pobiegłem na górę i otworzyłem różowe drzwi. Zobaczyłem ją . Jej płacz słyszałem już na dole. 

- Brittany - powiedziałem cicho , a ona zamarła.

BRITTANY 

- Brittany - usłyszałam . Nie , to niemożliwe. Zamarłam. Pojawiły się we mnie dwie rzeczy , nienawiść i żal . Walczyły , która jest większa. 

-Brittany , to nie tak . To .. 

- Nie chcę tego słuchać - powiedziałam ostro ,ale z chrypą .

- Ale ..

- NIE ! NIE CHCĘ CIĘ SŁUCHAĆ ! JESTEŚ JAK KAŻDY ! JESTEŚ JAK WSZYSCY ! UMIESZ TYLKO RANIĆ ! NIE MASZ UCZUĆ ! JAKA BYŁAM GŁUPIA , JA CI ZAUFAŁAM ! I nie popełnię tego błędu ponownie. Osiągnąłeś swój cel . Zniszczyłeś mnie - Wykrzyczałam z płaczem , wypchnęłam go i zamknęłam drzwi na klucz. 

ALVIN

Miała rację, zraniłem ją . Nie dziwię się jej. Raniło mnie każde jej słowo , ale na moje własne życzenie. Ale nie poddam się , o nie !

BRITTANY

Mam tego dosyć !Moje życie nie ma sensu . Zanosiłam się płaczem na środku pokoju , już od kilku godzin . Wszystko mnie bolało, jakbym się rozpadała na nowo. W tle leciała mi piosenka , która idealnie opisywała moje uczucia... 

Kiedy byłam na scenie,myślałam o...
Czułam,że znam,że go znam
Znam jego serce i wiem, że nie chciał mnie skrzywdzić
Ale nie zdawałam sobie sprawy, że czując się pewna siebie,
Czując się tak świetnie ze sobą
Potem będę kompletnie załamana
Przez jedną rzecz,coś tak głupiego
Ale potem sprawiłeś,że czuję się jakbym oszalała,jakby to była moja wina
Cierpiałam.

Upajałeś mnie czymś,
Czego nie mogę porównać
Z niczym co znam,mam nadzieję
że po tej gorączce,przetrwam

Wiem, zachowuję się trochę jak obłąkana,
wykończona i lekko zdezorientowana
Ręka na sercu, modlę się,
aby wyjść z tego cało.

Łóżko stygnie, a ciebie tutaj nie ma.
Przyszłość, którą trzymaliśmy, jest taka niejasna.
Ale będę martwa dopóki nie zadzwonisz
I postawię na to wszystkie szanse.

Zachowaj swoje rady , bo nie będę słuchać,
możesz mieć rację, ale nie obchodzi mnie to.
Jest milion powodów, dla których powinnam z ciebie zrezygnować
Ale serce chce, czego chce.

Serce chce, czego chce.

Rozbiłeś mnie na kawałki,
święcącą jak gwiazdy i krzyczącą
Rozświetlasz mnie niczym Venus,
ale potem znikasz i każesz mi czekać.

I każda sekunda jest torturą,
Piekłem,którego już nie mogę znieść,więc
znajduję sposób by odpuścić
Kochanie, kochanie nie mogę uciec.

Łóżko stygnie, a ciebie tutaj nie ma.
Przyszłość, którą trzymaliśmy, jest taka niejasna.
Ale będę martwa dopóki nie zadzwonisz
I postawię na to wszystkie szanse.

Zachowaj swoje rady , bo nie będę słuchać,
możesz mieć rację, ale nie obchodzi mnie to.
Jest milion powodów, dla których powinnam z ciebie zrezygnować
Ale serce chce, czego chce.

Serce chce, czego chce.
Serce chce, czego chce.
Serce chce, czego chce.

To współczesna bajka
bez szczęśliwego zakończenia,nie ma wiatru w naszych żaglach
Lecz nie mogę wyobrazić sobie życia bez
zapierających dech w piersi chwil,niszczących mnie.

Łóżko stygnie, a ciebie tutaj nie ma.
Przyszłość, którą trzymaliśmy, jest taka niejasna.
Ale będę martwa dopóki nie zadzwonisz
I postawię na to wszystkie szanse.

Zachowaj swoje rady , bo nie będę słuchać,
możesz mieć rację, ale nie obchodzi mnie to.
Jest milion powodów, dla których powinnam z ciebie zrezygnować
Ale serce chce, czego chce.

Serce chce, czego chce.
Serce chce, czego chce.
Serce chce, czego chce.

Myślałam .. Nie , nic już nie myślałam. Byłam poprostu pogrążona w rozpaczy . Wzięłam w ręce zdjęcie mojej mamy i zaczęłam krzyczeć 

-DLACZEGO CIĘ TU NIE MA ?! JA CIĘ TAK CHOLERNIE POTRZEBUJĘ ! DLACZEGO CIĘ TU NIE MA ?!

Krzyczałam tak jeszcze kilka minut.

- Ja za tobą tak strasznie tęsknie , potrzebuję Cię .- szepnęłam jeszcze. Nie mam po co żyć . Wróciłam do łazienki , wzięłam żyletkę i przejechałam po łapce , odsłaniając futerko . Zrobiłam kilka cięć , które dały mi wyraźną ulgę. Przemyłam czerwone futro i wróciłam do pokoju. Pusta jak powietrze zasnęłam.

ŻANETA 

Nie mogę słuchać jak ona płacze, krzyczy , płacze, na zmianę . Nie widziałam jak wchodził , bo bym go zatrzymała. W końcu ucichła , zasnęła. Ja też usnęłam razem z Eleonorą , bo my jutro idziemy do szkoły . Ona - to jest pewne - nie.



No i jak ? Myślę , że nie jest taki zły ... Może nie długi  , ale taką miałam na niego wenę , więc nie bijcie .... Ta piosenka Seleny Gomez - The Heart wonts what it want towarzyszyła mi przez cały rozdział . Ona pomogła mi go napisać . Tak jak Taylor Swift - Blank Space , która pojawi się w następnych rozdziałach :)


Co chcecie w następnych ?
1. Perspektywa Eleonory i Żanety .
2. Perspektywa Brittany i Alvina .
3. Perspektywa Brittany .
4. Wasza propozycja .