Rozdział 7

Witam państwa ;*

Opcja 1 : Perspektywa Alvina i Brittany

AHA! I jak coś to takim pismem ""coś tam , jest tutaj napisane "" piszę wspomnienia .

Wstałam przed budzikiem cała w skowronkach . Zeszłam z łóżka , odsłoniłam okno wpuszczając do pokoju życie. Spojrzałam na puszkę leżącą na parapecie i uśmiechnęłam się na samo wspomnienie wczorajszej, nie, dzisiejszej nocy . Ubrałam się w różową spódniczkę , białą bluzkę z krótkim rękawem , krawat w różową kratkę ( tai dla dziewczyn) i różową , dżinsową spódniczkę . Pomalowałam rzęsy tuszem i zeszłam na dół z plecakiem . Zjadłam kanapki i wypiłam szklankę soku . Dziewczyny dopiero wstały , bo miały na 9 , nie na 8 jak ja .. Nagle rozległo się pukanie do drzwi . Podbiegłam i otworzyłam drzwi ... Alvinowi . Uśmiechnęłam się do Niego .
-Hej - powiedziałam - Nie musiałeś po mnie przychodzić .
- Hej księżniczko - zarumieniłam się lekko - jak nie chcesz to sobie pójdę - już się odwracał przygaszony , ale odwróciłam go za rękę i powiedziałam szybko .Puściłam go szybko oczywiście.
- Nie ! Nie oto mi chodziło , nie chciałam Ci robić kłopotu - odparłam .
-To żaden kłopot księżniczko . Idziemy ?
- Jasne .
Szliśmy około 30 minut ciągle rozmawiając i śmiejąc się.
- A! Zapomniałabym !
- Co się stało ?
- Dziękuję za Lindsay - zaśmiałam się - przysłała mi maila z przeprosinami . Umiesz załatwić sprawę . Dzięki - uśmiechnęłam się , znowu . Zresztą ,  z nim uśmiech mi nie schodził z twarzy .
- A , to ! Nie ma za co ! Dla mojej najlepszej przyjaciółki wszystko - zaśmiał się .
Po chwili doszliśmy do szkoły i podeszła do nas Lindsay . Skrzywiłam się .
-Co chcesz ? -spytał ostro Alvin .
- Hej - powiedziała nieśmiało . - możemy pogadać ? - zwróciła się do mnie - same.
- Emm - spojrzałam na mojego towarzysza - OK.
Odeszłam jakoś 10 metrów na przód.
- Chciałam ... emm .. no ... wiesz . - jąkała się. - chciałam Cię przeprosić - dukała. - może trochę przesadziłam ... ale nie łudź się , przyjaciółkami nie będziemy - powiedziała , a ja się na nią patrzyłam zaskoczona. "Alvin" pomyślałam i zaśmiałam się w myślach .
- Nie ma za co . - uśmiechnęłam się i odeszłam do Alvina .
- Co ona od ciebie chciała ?- był zły , nie , on był wściekły . Miał zaciśnięte pięści .
- Przeprosiła mnie - zaśmiałam się . - No już , już uspokój się - powiedziałam i nie mogłam opanować śmiechu . Miał zawodową minę . Weszliśmy do szkoły równo z dzwonkiem i pobiegliśmy na historię . To moja pierwsza lekcja i nie chcę się spóźnić . Zaczęła się tak jak wczorajsze - szybkie przywitanie , poznanie i lekcja. Usiadłam z Alvinem w ostatniej ławce , w rzędzie od ściany i rysowaliśmy  i słuchaliśmy muzyki z małych słuchawek . Pani Bogusława Boligłowa zaczęła pytać , więc był luz. Nie znoszę historii ..
- Miller ! Teraz pytanie dla Ciebie !- przestraszyłam się , bo nic nie umiałam. Wyjęłam szybko słuchawkę , a Alvin otworzył książkę pod ławką .
- Jaka polityka religijna panowała w Anglii w (aut. nie pamiętam który wiek :P ) i kto ją założył ?
- Eee. .. -  Alvin na szczęście szybko znalazł temat i już mi pokazał - Anglikanizm , założony przez Henryka VII .
- Dobrze , siadaj . - powiedziała niechętnie , a ja usiadłam .
- Dzięki - szepnęłam i uśmiechnęłam się do Alvina
- Nmzc - odwzajemnił uśmiech . - to wredne babsko - zaśmialiśmy się . Na szczęście szybko rozległ się wyczekiwany dźwięk dzwonka , a my udaliśmy się pod klasę 203 w której mieliśmy chemię z Kocur. Wskoczyliśmy na parapet gdzie zastaliśmy moje siostry i .. i jego braci . Trochę się przestraszyłam i prawie spadłam , ale Alvin mnie złapał , postawił i szybko puścił pamiętając o naszej wczorajszej akcji ... 
- H-hej - powiedziałam nieśmiało ..
- Hej - powiedzieli równo .
- Britt , czemu ... - już miał  zapytać ale Alvin popatrzył na Teo mrożącym krew w żyłach wzrokiem i ucichł . Zrobiło mi się go szkoda ale cóż ... jakby zapytał byłoby jeszcze gorzej ...
- Co u Was ? - zapytał pan Drakula ( czyt. Alvin )
- Nic ... a u Was ?
- Chemia - skrzywiliśmy się oboje . Historia , chemia , matematyka , ogólnie  ścisłe to te przedmioty których szczerze nie znosimy ...
- To super ! My teraz mamy matematykę - krzyknął Szymon z uśmiechem , a Żan go odwzajemniła.
- Oni lubią ścisłe - szepnęłam do Alvina i powoli się wycofaliśmy z przerażonymi minami . Właśnie zadzwonił dzwonek zwiastujący koniec przerwy , początek katuszy . Usiadłam w ostatniej ławce razem z Alvinam . Siedzimy razem na każdej lekcji . Chemia była już wczoraj , więc nie musiałam się przedstawiać .
-Dzień dobry - powiedziała
- Dzień dobry - odpowiedzieliśmy chórem
- Proszę przepisać temat z tablicy i przeczytać od strony 20 - 23 .
Przepisałam szybko temat do mojego różowego zeszytu i zaczęłam czytać .

ALVIN

Britt była tak zajęta czytaniem , że nie zauważyła jak zabrałem jej zeszyt . Ale ona pięknie pisze pomyślałem . Otworzyłem na następnej stronie "czysta"  i zacząłem rysować . Narysowałem jej piękną gitarę . Zajęło mi to całą lekcję . Po chwili zadzwonił dzwonek , a ja szybko odłożyłem jej zeszyt .
- Nareszcie ! To takie nudne .. - powiedziała zmęczona .
- Tia ...-  ja tam miałem ciekawe zajęcia , zaśmiałem się na głos ..
- Z czego się śmiejesz ? - zapytała nieśmiało .
- Z ..-postanowiłem zażartować - ciebie.  Jeszcze bardziej zacząłem się śmiać . Tak się śmiesznie złościła . Myślałem że załapała żart , ale się pomyliłem .
Prychnęła i wyszła szybko trzaskając drzwiami , nie jest dobrze - pomyślałem Wiedziałem , że nie jest już w humorze ... Poszedłem w stronę sali od wf , naszej następnej lekcji . Nie było jej tam Gdzie ona jest ? . Zmartwiony zacząłem jej szukać po całej szkole.

BRITTANY 

Jestem wściekła . Musiał wszystko rozwalić ?! Oczywiście , jest taki jak wszyscy ... A ja myślałam , że mnie polubił , że jest inny , że ... Miałam już łzy w oczach . Siedziałam pod schodami i zaczęłam szlochać z bezsilności , wściekłości , smutku .. JAKA JA JESTEM NAIWNA ... - pomyślałam .
Siedziałam tak , ale ktoś się wyłonił zza schodów .
- Britt  , jesteś tutaj ? - zapytał .. Alvin . Nic nie odpowiedziałam tylko pobiegłam szybko do szatni damskiej nie zważając na jego wołania. ONI WSZYSCY SĄ TACY SAMI ! Nie wierzę , że tak łatwo mu zaufałam . Coś musi być ze mną nie tak .
""-Masz być idealna ! Nie rozumiesz ?! To było .. żałosne ! Coś jest z tobą nie tak ?!!!!!!!! ""

W oczach stanęło mi więcej łez. Weszłam do łazienki i spojrzałam w lustro  . Wyglądałam jak 7 nieszczęść i Samara w komplecie. Przemyłam pyszczek zimną wodą i wydmuchałam nos. No, już lepiej .Wyszłam z łazienki równo z dzwonkiem i udałam się do sali gimnastycznej skutecznie omijając wszystkich chłopaków. Całą godzinę słuchałam muzyki przez słuchawki , bo nie ćwiczyłam. Na szczęście i chłopaki i dziewczyny mają wf na osobnych salach. Po tej lekcji mieliśmy przerwę obiadową , a drzwi były otwarte więc wyszłam ze szkoły i usiadłam pod drzewem na szkolnym podwórku . Przede mną był plac zabaw gdzie dzieci się bawiły , a nastolatkowie wybuchali śmiechem na huśtawkach .

ALVIN

Zachciało mi się żartować ! Jak ja to naprawię jak nawet nie mogę jej znaleźć ?! Załamany poszedłem na stołówkę , z nadzieją że tam będzie - oczywiście złudną . Dosiadłem się do braci i sióstr Britt .
- Ey , co się stało ? - spytał Teodor .
- Wszystko spieprz ... -miałem dokończyć ale Szymek na mnie spojrzał a potem na Teo - zepsułem.  - poprawiłem się . - Britt mnie nienawidzi i ma rację . Na chemii zachciało mi się żartować i powiedziałem , że śmiałem się z niej . Nie , nie śmiałem . Ja pękałem ze śmiechu , a teraz nie mogę jej nigdzie znaleźć . - powiedziałem i schowałem pyszczek i łapach .
- To się popisałeś - powiedziała Eleonora .
- Poszukam jej , wiem gdzie może być - dodała Żaneta i już jej nie było . Chciałem pobiec za nią ale mnie zatrzymali .
- Musi z nią pogadać dziewczyna , a ona na pewno od razu by uciekła widząc ciebie - powiedział Szymek . Poczułem się jeszcze gorzej i wtuliłem się w brata jak małe dziecko .


BRITTANY 

Siedziałam sobie pod drzewem i próbowałam powstrzymać łzy , co mi za dobrze nie wychodziło . Od zawsze kochałam siedzieć pod drzewami , tu jest tak spokojnie. Nagle obok mnie wyrosła Żaneta i nic nie mówiąc przytuliła mnie. Rozpłakałam się jeszcze bardziej .
-Ciii .. już wszystko wiem , to nie porozumienie, cichutko - pocieszała mnie.
- C-co ? -spytałam po chwili .
- Alvin siedzi załamany w stołówce . On - ucięłam jej szybko.
- Nie ! Nie chcę o nim słyszeć . Idziemy ?
- Ale..
- Nie ! Idziemy ?
- Ehh ..- westchnęła - tak .
Poszłyśmy do stołówki i dosiadłyśmy się do reszty . Siedziałam z dala od Niego . Nawet na niego nie patrzyłam , nie słuchałam . Chodź miałam ochotę wysłuchać jego tłumaczeń nie zgięłam się . Nagle podeszła do nas Lindsay i podała mi jakieś zdjęcie w kopercie.
- To dla twojego dobra , przykro mi .. - powiedziała do mnie.Otworzyłam kopertę i co tam zobaczyłam ? Alvina całującego się z jakąś wiewióretką o blond futerku .

LINDSAY

To się nazywa zemsta! Ta mała zdzira zapłaci za moje poniżenie !




Hej ;) Co u Was ? Pisałam ten rozdział jakoś .... 3 godziny ? Ale mam jakiś podły humor więc dlatego taki .. hmm ... smutny . Wiem , wiem , nie ma piosenki :( Ale wiem jak ją wcisnąć do następnego rozdziału więc będzie :)