Rozdział 5

Heyka! Tia... super ktoś nas reprezentuje na Eurowizji, nie ma co...
Iż jest to bonusik, to jest to po prostu kontynuacja tego samego dnia :)

BRITTANY

Jesteśmy właśnie w drodze na pierwszy koncert - w Santa Ana. Czeka nas około jeden dzień drogi, więc od razu jak weszliśmy do autobusu zaklepałam łazienkę. Przeszłam przed fioletowy korytarz i otworzyłam dębowe drzwi prowadzące do łazienki. Pomieszczenie było wyłożone jasnymi płytkami i świerkowymi panelami, które ozdabiał biały dywanik. Jak na autobusową łazienkę była bardzo duża i przestronna. Była tu wanna, kabina prysznicowa, toaleta, pisuar, trzy umywalki, kilka luster i masa szafek. Położyłam kosmetyczkę i piżamę na koszu na brudy przy jednej z umywalek. Zdecydowałam się na orzeźwiający prysznic, więc już po chwili ciepłe, mocne strumienie wody obmywały moje plecy. Stałam tak około dwadzieścia minut, a po pół godzinnym prysznicu opuściłam wzywającą mnie wodę. Wytarłam się beżowym, miękkim ręcznikiem i znów rozpuściłam suche włosy. Włożyłam na siebie piżamę i zabrałam się za nakładanie kremów na twarz. Następnie umyłam zęby i nałożyłam jeszcze zieloną maseczkę, którą będę musiała zdjąć za około godzinę. Odświeżona wyszłam spoglądając na wiszący na ścianie zegarek - dwudziesta.
- Jezu! - krzyknął Alvin i oparł się o ścianę na mój widok. Zrobiłam niezadowoloną minę.
- O co ci chodzi, Seville? - warknęłam.
- Co ty masz na twarzy?!
- Aaaa.. - zachichotałam - to dla urody - dodałam z szerokim uśmiechem.
- Dla mnie i tak jesteś śliczna - mruknął przysuwając się do mnie. Miałam ogromną ochotę aby pocałować go, wpić się w jego usta, wskoczyć w objęcia i nigdy nie opuszczać. Lecz kątem oka spojrzałam w bok i odwróciłam głowę.
- Alvin, nie możemy.. - powiedziałam zrezygnowana i przeniosłam wzrok na czekoladowe oczy chłopaka.
- Jasne Księżniczko - odpuścił zdecydowanie za łatwo, aż serce mi się ścisnęło. Ogarnij się Miller, masz CHŁOPAKA! Krzyczałam na siebie w myślach. Pocałował mnie w czoło i wszedł w drzwi za moją osobą. Wróciłam dość szerokim korytarzem do salonu dziewczyn. Było tu dwie skórzane kanapy, ściany wyłożone jasnymi panelami i obwieszone różnymi plakatami, wisiał telewizor plazmowy, stały trzy, wielkie fotele. Było ciepło, przytulnie... a drzwi będące na przeciwko wejścia prowadziły do naszej sypialni - nic wielkiego. W średniej wielkości pomieszczeniu stały trzy łóżka w różnych kolorach, obok siebie. Przy każdym stała szafka nocna z lampką, a przy moim łóżku było okno zasunięte zasłonką. Było też tu najbardziej niezbędne wejście do najistotniejszego pomieszczenia - garderoba. Od pierwszej chwili wejścia do autobusu, to tutaj siedziałyśmy z dziewczynami za każdym razem. I teraz weszłam do jasnego pomieszczenia, które oświetlał kryształowy żyrandol. Podłoga wyłożona była białą wykładziną, a ściany pokryte szarą farbą, której prawie nie było widać przez ilość szaf bez drzwi, wieszaków, luster, półek. Stały tu również naturalnie trzy toaletki, których lustra ozdobione były żarówkami. Pomieszczenie już było okupowane przez prawie dwieście pokrowców ze strojami estradowymi oraz multum ciuchów na co dzień, miliardem butów i toną kosmetyków. Jednak zostałam mimo wszystko w salonie, gdzie siedziały Żaneta i Sara przed swoimi walizkami.
- Britt nie widziałaś mojego laptopa? - zapytała Sara .
- Chyba go położyłaś na łóżku - dziewczyna poleciała jak na skrzydłach do sypialni. Ja za to usiadłam na jednym z miękkich foteli i rozkoszowałam się chwilą odpoczynku po całym dniu pakowania i rozpakowywania.
- Chyba dzisiaj nie potańczymy, co? - zaśmiała się Żaneta patrząc na moją pozycję, która przypominała konającą fokę.
- Niee... - zajęczałam w geście protestu, na co moja siostra wybuchła jeszcze większym śmiechem. Po chwili dołączyła do niej Sara, o mało co nie wypuszczając MacBook'a z rąk.
- Ha-ha-ha - powiedziałam ironicznie - cały dzień jestem na nogach! - rzekłam w geście obrony.
- Oj wiem wiem, my też - odpowiedziała Żaneta trochę się uspokajając - dobra, ja idę poczytać trochę. Mam szczęście że się nie malowałam - uśmiechnęła się i zniknęła za drzwiami pomieszczenia z łóżkami.
- A ja idę do Leo - klasnęła w dłonie Sara i wybiegła w podskokach. Skąd ona ma tyle energii?! 
Westchnęłam. Nie chciało mi się wstawać... Nagle zauważyłam, że obok mnie leże wypakowany koc. Sięgnęłam więc po niego, ułożyłam się wygodnie i przykryłam i odpłynęłam w głęboki, relaksujący sen.

SARA

Stanęłam przed drzwiami prowadzącymi do granatowo-czerwonej sypialni chłopaków i już miałam otwierać żółtą klamkę, lecz usłyszałam imię jednej z nas...
- Co zrobiłeś?! - krzyknął mój chłopak - Szymon cię zabije!
- Ona jakoś nie miała nic przeciwko - odpowiedział równie głośno.. Alvin? Co tu jest grane!
 - Stary, chyba nie chcesz odbić dziewczyny własnemu bratu..
- On zrobił to samo. - postanowiłam to wszystko przerwać i zapukałam, po czym weszłam do pomieszczenia z uśmiechem, jakby nigdy nic. Byli tu tylko Alvin i Leo, więc usiadłam na kolanach mojego mężczyzny i dałam mu buziaka w policzek.
- Co tam, skowroneczku? - zapytał słodko, muskając nosem mój nosek.
- Zaraz chyba rzygnę tęczą i spadnę z jednorożca - wybuchł śmiechem Alvin, a po nim Leo, przez co spadłam na podłogę, a to sprawiło że wszyscy dostaliśmy jeszcze większej głupawki. Po chwili śmialiśmy się ze wszystkiego - z mijanych drzew, ilości książek Szymona, a nawet z tego, że Alvin jeszcze żyje. Całych czerwonych, płaczących ze śmiechu i tarzających się po podłodze zastał nas Szymon i chyba go wmurowało, ale po chwili i sam do nas dołączył. Po około pół godzinnym napadzie śmiechu zadecydowaliśmy, że pogramy w karty. Puściłam w laptopie stary album R5 i usadowiliśmy się na podłodze. Pierwszą rundę wygrałam ja. Uśmiechnęłam się zwycięsko do moich sług.
- Jako zadanie, musicie.. ty Szymon, masz wyjść jutro na spotkanie z fanami w najbardziej różowych okularach Brittany. Alvin, musisz oddać mi swoją Lindę na calutki tydzień, uwielbiam tą gitarę. A ty Leoś... będziesz mi przed tydzień robił śniadania do łóżka - oznajmiłam pewnie i nie zwracałam uwagi na jęczenia i protesty chłopaków - prawo zwycięzcy - odsłoniłam białe ząbki i niedługo potem znów zaczęliśmy grać. Tę rundę wygrał Alvin, dlatego ja będę musiała wyjść jutro bez żadnej biżuterii, Szymon nie może czytać przed następne trzy dni, a Leo miał zrobić 100 pompek. Trzecią rundę wygrał Leo, który w akcie zemsty kazał Alvinowi wypić ocet jabłkowy, Szymonowi odebrał możliwość czytania na kolejne trzy dni, a ja musiałam dać mu buziaka. Zalety bycia dziewczyną! Graliśmy tak jeszcze długo, co chwilę wybuchając śmiechem, aż zorientowaliśmy się że jest już druga w nocy. Pożegnałam się z chłopakami i szybko znalazłam się pod moją kołderką. Wzięłam głęboki oddech i z uśmiechem usnęłam.


********************************************************************************

No no, to bonus więc długi być nie musi :D Takie tam dokończenie dnia xD Może być, ale taka sielanka.. nudzi mi się ta sielanka, nie mogę sie doczekać masakry :D
Znowu po proszę o opinie i o ocenę 0-10 :D
To dla was napisałam! Szpeczjalnie :***
Too... jak się podoba? ^^

I jak coś - jest 00:57 :D