Fanfick: Jeanette

Oboje szliśmy przez las i prowadziliśmy swoje rowery. Było już okropnie ciemno i jedynym źródłem światła był widniejący księżyc w pełni. Prawdopodobnie dochodziła północ.

-Sądzisz, że znajdziemy pozostałych? -zapytałam z nadzieją w głosie rozglądając się na wszystkie strony

-Nie mam pojęcia... -odpowiedział zakłopotany Alvin- Kompletnie nie wiem gdzie oni mogą być.

-Może odpoczniemy tutaj? W nocy i tak ich nie znajdziemy. -dodałam

-Masz rację, poczekamy do rana.

Zostawiliśmy dwa czarne rowery na ścieżce i poszliśmy troszeczkę głębiej w las. Pod jednym z drzew zastaliśmy warstwę miękkiego mchu, na którym postanowiliśmy spędzić noc.

-O świcie wyruszymy na poszukiwania -powiedział Alvin, żeby mnie trochę uspokoić- Zobaczysz, będzie dobrze...

Bez słowa obróciłam się w drugą stronę i delikatnie ułożyłam na posłaniu. Chłopak także postanowił odpocząć i zrobił to samo.

***

Przez dłuższy czas nie mogłam zasnąć. Powoli usiadłam na trochę wilgotnym mchu i wsłuchałam się w panującą ciszę. Nawet Alvin wyjątkowo przestał chrapać. W głowie cały czas huczało mi od złych myśli, które nie dawały mi spać. W pewnym momencie uświadomiłam sobie, że i tak już dzisiaj nie zasnę, więc postanowiłam sama wyruszyć na poszukiwanie przyjaciół. Zarzuciłam różową kurtkę, którą wcześniej postanowiłam się okryć i podeszłam do ścieżki. Bez zastanowienia skręciłam w lewo, bo podejrzewałam, że właśnie tam przebywa reszta.

-Żaneta! -zaczęłam nawoływać- Szymek!

Odpowiedziało mi niestety tylko głuche echo, jakby dobijające się od wszystkich pni drzew.

-Gdzie jesteście?! -jęknęłam

***

Po kilkunastu minutach wędrówki, z oddali usłyszałam śmiech. Gwałtownie obróciłam się za siebie, jednak nikogo nie zauważyłam.

-Jest tu kto? -szepnęłam

Tym razem także nikt mi nie odpowiedział, więc szłam dalej szybkim krokiem. Czułam, że ktoś się do mnie zbliża, jednak nie raczyłam nic powiedzieć. Byłam coraz bliżej dziwnego śmiechu dochodzącego jakby z najbliższych krzaków.

-Jesteście tu? To ja! -zakrzyknęłam odsuwając kłujące gałęzie

Z krzewów raptownie poderwała się chmara czarnych jak węgiel wron. Nieźle się ich wystraszyłam, jednak zaraz uświadomiłam sobie, że to tylko ptaki i uspokoiłam się. Kątem oka zobaczyłam sytuację panującą za moimi plecami. Byłam przekonana, o tym, że ktoś mnie śledzi.

-Proszę Was... -szeptałam- Gdzie jesteście?

Mimo ciągłego strachu, zwolniłam kroku i zaczęłam wsłuchiwać się w otoczenie. Niektóre ptaki próbowały śpiewać jakąś melodię, jednak z pewnością im się to nie udawało. Miałam wrażenie, że w powietrzu wisiała dziwna tajemnica nieznanego pochodzenia.

-Alvin? -zapytałam, kiedy poczułam jakiś oddech na moim karku 

Raptownie ktoś zakrył mi oczy i powalił na ziemię. Zaczęłam krzyczeć ile sił, jednak nikt mnie nie usłyszał.

Był środek nocy.

W środku lasu.

Autorka: Jeanette

*********************************************************************************

No.. mi się bardzo podoba, chodź tak na serio to trochę nie wiem o co chodzi ale mam na dzieję, że będą kolejne części xD 

Mnie osobiście wciągnęło, pomimo że trochu krótkie... ale mniejsza <3 Nie ma literówek, wyłapałam tylko kilka powtórzeń :) Więc... mi się podoba i daje mocne 9/10, bo serio trochę nie kapuję xD

Czekam na kolejne części, jęzlei będziesz chciała :) <3