Rozdział 10

Siemka kochani <3 

*********************************************************************************

Wszystko wspaniale się układało. Codzienne koncerty emanowały energią, wywiady nie stanowiły problemu. Muzycy byli bardzo szczęśliwi widząc miliony rozradowanych fanów. Ale jednak i oni zaczęli odczuwać zmęczenie trasą, więc dobrze się składało że ten weekend jest wolny. Zatrzymali się w mieście ulokowanym nad morzem, na jakiś totalnym odludziu. Cały dzień rozbijali namioty, gdyż uparli się że nareszcie śpią poza autokarem. Wszystko było gotowe dopiero po zmroku, ale nie przeszkodziło to nastolatkom w pozostawieniu namiotów i ukoronowaniem upalnego dnia kąpielą w chłodnej wodzie. Zabawa była świetna, gdyż wszyscy śmiali się, relaksowali, chlapali i głośno, na prawdę głośno i szczerze śmiali. Po około godzinie, w wodzie zostali Alvin i Leo oraz Brittany i Sara. Szymon i Żaneta stwierdzili, że rozpal ognisko. Niedługo potem i oni opuścili wodę. 

BRITTANY

Leo i Alvin skierowali się do namiotu po gitary, a ja i Sara wzięłyśmy koce i jakieś przekąski podczas gdy Żaneta i Szymon pilnowali ogniska. Rozłożyłyśmy koce wokół źródła ciepła i na każdym pozostawiłyśmy paczkę pianek, orzeszków i po dwie butelki coli. Chłopaki usiedli na sąsiednich kocach trzymając swoje dwa ulubione instrumenty. Sara z uśmiechem ulokowała się obok swojego ukochanego, Żaneta usiała przy Alvinie i przybili piątki a ja wtuliłam się w Szymona. Upiekliśmy pianki i długo rozmawialiśmy, przy czym co jakiś czas zamienialiśmy słowa w muzykę na rytm gitar. Niebo było granatowo czarne ale rozświetlało je miliardy gwiazd oraz odbijający się w gładkiej tafli wody księżyc. 

- Dobra, dziewczynki, pokażemy chłopakom co to znaczy dobra piosenka? - zapytała z wyszczerzem przejmując od protestującego Alvina gitarę. 

- Innej opcji nie ma! - powiedziały równocześnie i na niemy znak równo zaczęłyśmy śpiewać. 

Nunca al pasear por la orilla en agosto

Hizo pensar que te fueras con otro

Ya no puedo más desde que te has ido 

Aunque no estés no te vas al olvido

Era una historia de amor

Pero ahora ya sólo siento el dolor

Dónde estarás

Cuál tu camino

Sin ti me siento un clandestino

Dónde yo vaya

Veo tu rostro

Es un eterno, eterno agosto

Eterno, eterno agosto

Es un eterno, eterno agosto

Dónde yo vaya

Veo tu rostro

Es un eterno, eterno agosto

Sé que ahora ya no sabes ni quien era

Tengo el calor de los pies en la arena

Eras tú mi luz cuando yo me perdía 

Siempre sentí que tú me protegías

Siempre estaré aquí por ti

Da igual donde estés 

Yo quiero hacerte feliz

Dónde estarás

Cuál tu camino

Sin ti me siento un clandestino

Dónde yo vaya

Veo tu rostro

Es un eterno, eterno agosto

Eterno, eterno agosto

Es un eterno, eterno agosto

Dónde yo vaya

Veo tu rostro

Es un eterno, eterno agosto

Y ya no vas a volver, no

Y no hay más que hacer, no

Y ahora solo, ahora solo quedo yo

Dónde estarás

Cuál tu camino

Sin ti me siento un clandestino

Dónde yo vaya

Veo tu rostro

Es un eterno, eterno agosto

Dónde estarás

Cuál tu camino

Si ti me siento un clandestino

Dónde yo vaya

Veo tu rostro

Es un eterno, eterno agosto

Eterno, eterno agosto

Es un eterno, eterno agosto

Dónde yo vaya 

Veo tu rostro

Es un eterno, eterno agosto

Zakończyłyśmy i padłyśmy ze śmiechem na piach. 

- Linda! - krzyknął nagle Alvin rzucając się z ratunkiem na gitarę - moja bieda, ukocha.. - przytulił ją mocno jakby była dziewczyną i wszyscy wybuchnęliśmy gromkim śmiechem.  Piach, powłaził mi wszędzie ale nie przeszkadzało nam to w tańcach naokoło ogniska, podśpiewywaniu jak idioci, rzucaniu się gałęziami i ogólnej świetnej zabawie. 

Nagle naszą chwilową zabawę przerwały jakieś piski. Wszyscy usiedliśmy sztywno patrząc na siebie. 

- Co to jest? - szepnęła Sara po kilku sekundach nieustająco zbliżającego się dźwięku. 

- Dziewczyny, idźcie do namiotów - zarządził szybko Leo który sam zaprowadził tam Sarę, a Żanecie nie trzeba było dwa razy powtarzać, lecz dla pewności poprosiła Szymona aby z nią poszedł, gdyż był najbliżej. W końcu przy tych rozmowach i pilnowaniu ognia trochę pozmieniał się układ w jakim siedzieliśmy..  

- Brittany, idź do namiotu! - szepnął zirytowany Alvin. Zostaliśmy sami, a ja nie mogłam się ruszyć. Znów przypomniał mi się ten sen. Krzyk. A potem wystrzał... czułam, że zaszkliły mi się oczy pod zaciśniętymi powiekami. Pisk przybliżał się nieubłaganie. 

- Britt! - podniósł trochę głos i próbował mnie sam tam zaprowadzić, lecz nagle zza krzaków wyskoczyło źródło owego pisku. A konkretnie to było tych źródeł cztery. Dwie dziewczyny i dwóch chłopaków, roześmianych od ucha do ucha. ALvin i Brittany wytrzeszczyli oczy ze zdziwienia, podobnie jak przybysze. 

- Eeee... k-kim jesteścieee...? - zapytała nieśmiało jedna z nieznajomych dziewczyn wtulając się w ramię wyższego, wyraźnie zasłaniającego ją bruneta. Nastolatkowie popatrzyli na siebie zmieszani. Zwykle wszyscy wiedzieli kim oni są. 

- Alvin i Brittany - odpowiedziała pewnie rudowłosa - a wy? 

- Ja to Ross, a to Ricker - wskazał na stojącego obok, wysokiego bruneta również zasłaniającego jakąś dziewczynę - a to Chloe - wskazał na dziewczynę za sobą - i Caroline - wskazał na dziewczynę za Rickerem. 

- Co tu.. robicie? - zapytał Alvin. 

- My? - spojrzeli po sobie - mieszkamy na tej wyspie. 

*******************************************************

TUM DUUUM DUUUM!! 

..będę taka zła i zostawię was w tym krytycznym momencie? Bo chwila, ja wyspa skoro oni są w trasie? I co tu robi Chloe, Ross i reszta?! Hello, Iga, to przecież ZAKOŃCZONA pierwsza seria!

Ah, dlaczego ja ih nie zostawię w spokoju?!

..nie, nie będę taka zła. Czytajcie dalej xD 

****************************************************************************

- WYSPIE?! - krzyknęli jednocześnie.

- No.. tak - wyłoniła się blondynka zza Rickera - taki ląd na wodzie - zachichotała. 

- Szym.. - urwała nagle odwracająca się rudowłosa zauważając za sobą tylko drzewa. Zamarła. 

- Co się.. - reakcja Alvina była dokładnie taka sama.

- To jakieś jaja! - znów krzyknęli oboje. Brittany już chciała wyjaśnić to wszystko z ludźmi, którzy stali jeszcze przed chwilą kilka kroków przed nią ale znów zamarła widząc, że ich nie ma. Spojrzała na Alvina obdarzając go zmieszanym wzrokiem. Nagle zmrużyła oczy.

- Alvin..? - zapytała cicho ściągając mu kaptur z głowy i szybko odskoczyła od niego zasłaniając buzię z przerażenia. Tam nie było czekoladowych oczy i wyrazistych kości policzkowych Tam była jedna, wielka, czarna dziura. 

- Brittany... Brittany... Brittany.. - lekko potrząsał rudowłosą Szymon. W jednej chwili śpiewają razem piosenki, a w drugiej dziewczyna bezwładnie opada na koc. Nagle zacisnęła powieki i lekko je uchyliła. Chłopak odetchnął z ulgą, stwierdzając że tylko usnęła. Lecz ruda nic nie powiedziała tylko mocno wtuliła się w swojego chłopaka. Miała jedno postanowienie - musi zadzwonić do doktor Elizabeth.

*********************************************************************************

Tu cytacik: "Znajcie moją dobroć!"

Tu Ola :D Może mnie kojarzycie xD Iga na trochę mi "przekazała pałeczkę" choć ona to nazywa, że naruszam jej prywatną przestrzeń osobistą, ale szzzz... :D Mam nadzieję że jej ani mnie nie powiesicie xD Ten rozdział oczywiście jest jej autorstwa, ale ja tam wstawiłam kilka małych poprawek,  których ona już nie skoryguje bo za bardzo się skupia na nauce na egzaminy :D Więc! Korzystając, że jestem, może chcielibyście jej zdjęcie? :D Ona mnie zabije, gdyż obiecałam że tego nie zrobię, ale kocham jej robić na złość xDD A i coś wam miałam jeszcze przekazać... ah! No, że rozdział specjalnie dla was, w wynagrodzenie tego że ostatnie były takie króciutkie :D Coś jeszcze było chyba... sklerozę mam XD Chyba coś o tym, że jak nie kojarzycie postaci to macie wejść w epilog :D I że choć cały czas próbuje, nie umie po prostu zostawić w spokoju pierwszej serii :D 

I jeszcze jedno! :D
Kurde, serio mam sklerozę... :D Ale miałam dopisać jeszcze to:

"Mój brak weny mnie przeraża.. ale wpadłam na pomysł, że to pewnie przez to że tyle siedzę nad książkami. Ale to przez to, że od tego poniedziałku mam egzaminy! I obiecuję poprawę >< Bo gdy tylko moja wena wróci, a mam nadzieję że będzie to od razu po egzaminach więc obiecuję wam na piątek/sobotę, mega długi, wicągający i ciekawy rozdział za wynagrodzenie ostatnich kilku tygodni <3 Chyba wytrwacie jeszcze te kilka dni? :D A na razie, zostawiam wam te kilka pytań do rozkminy żebyście się nie nudzili :***

1. What's the fuck is going on?!
2. Czy te sny mają jakiś związek z chorobą Brittany?
3. A może to Charlene?
4. Dlaczego ZAWSZE Brittany w tych koszmarach ma Alvina?
5. I co się ogólnie dzieje z Charlene, Lindsa, Davem?

I LOVE YOU GUYS <3 :* "