The Magic School - cz. 2

Witam! Bez dłuższych wstępów.. :D


BRITTANY

- Sara! Wstawaj, bo się zaraz spóźnimy! - krzyknęłam do ucha mojej przyjaciółce, która w odpowiedzi zakryła się poduszką.
- Kobieto, jest sobota.. - mruknęła.
- Ups... - zaśmiałam się - ale teraz będziesz spać?
- Ech.. czasem cię nienawidzę. - powiedziała i usiadła na łóżku - to co chcesz robić?
- Wiesz.. może tak spotkamy się z dziewczynami?
- Dobry pomysł - uśmiechnęła się - tylko może najpierw się przebierzemy?
- ...dobry pomysł - zaśmiałyśmy się obie i podeszłyśmy do swoich kufrów. Swoją drogą, nie mam pojęcia jak to wszystko mi się tu zmieściło... 10 walizek do jednego kufra. Magia! Wybrałam dzisiaj czarne getry i miętowy sweterek, a do tego miętowe trampki, bo widać iż jest zimno.
- Wiesz Sara, tak się jakoś dziwnie czuję.. tak jakby to dzisiaj miało stać się coś.. coś.. coś nie wiem jakiego. Niezwykłego. - zwierzyłam się jej w drodze do domu Żanety.
- Ja też mam takie uczucie! Ale przekonamy się za kilka godzin - uśmiechnęła się i pod rękę poszłyśmy do Slytherinu.

ALVIN

- Leo, daj mi w końcu spokój! Dobrze wiesz, że prędzej czy później z nią porozmawiam!
- A ja dopilnuję żeby było o jak NAJpóźniej!
- Taki z ciebie przyjaciel?!
- Wiesz co ty jej zrobiłeś?! - wybuchł w końcu - Ona przez ciebie cierpi gorzej niż ty wtedy, gdy nie mogłeś się z nią widzieć przez tydzień! Tylko ty, miałeś świadomość że ją zobaczysz i przytulisz. Albo wtedy, gdy ją porwano! Alvin, ty ją ZNISZCZYŁEŚ UCZUCIOWO!
- Nie zniszczyłem jej. - szepnąłem zbity z tropu.
- Zniszczyłeś. I lepiej żebyś zostawił ją w spokoju. A teraz chodź, Szymon nas prosił żebyśmy do Niego poszli.
- Po co? - zapytałem ciszej, zamyślony.
- Tego to ja nie wiem. Chodźmy.


- Ty chyba zwariowałeś! Nigdy nie zamienię się w człowieka! - krzyknąłem gdy Szymon przedstawił nam swój absurdalny pomysł.
- Jak będziesz człowiekiem, będziesz mógł robić więcej kawałów.
- ... co tak stoisz, czaruj! - powiedziałem śmiejąc się.
- Musimy iść o dziewczyny i do Dumbledora. Tylko pamiętaj Alvin, gdy wrócimy do domu..
- Tak tak, będziemy wiewiórkami.. - burknąłem. - Idziemy po te dziewczyny?

SARA

- Żaneta, ale.. czy to do końca bezpieczne? - zapytała Ella.
- Tak, rozmawiałam na ten temat sporo z profesorem, nie martwcie się. I będzie to całkowicie odwracalne. To co, decydujecie się? - zapytała, a w tym samym czasie poczułam że moją talię oplatają od tyłu czyjeś silne ręce. Uśmiechnęłam się i oparłam głowę o jego ramię.
- Idziemy mała? - wymruczał mi na ucho.
- Mhm - odpowiedziałam i po chwili znalazłam się ze śmiechem na jego rękach.
- No dziewczyny, ruchy - powiedział mój ukochany i ruszył ze mną w stronę gabinetu. Oplotłam mu szyję moimi rękami i dałam mu buziaka w policzek.
- Kocham Cię, wiesz? - powiedziałam prosto w jego oczy.
- Ja ciebie też - odpowiedział i wtulił głowę w moje włosy.

BRITTANY

Oni są tacy szczęśliwi.. Spojrzałam w lewo, na wiewióra w czerwonej bluzie. My też kiedyś tacy byliśmy.. Nagle, nie wiedzieć czemu zostałam na końcu sama. Przede mną rozciągała się "parada par". Leo niósł Sarę na samym początku, za nimi idą Żaneta z Szymonem który ją obejmuje, a obok idą trzymając się za ręce Theo i Ella.
- My też tak wyglądaliśmy? - usłyszałam dobrze znany mi głos i zamarłam. Stanęłam na środku drogi i nie mogłam się ruszyć.
- Daj mi spokój - szepnęłam - proszę.
- Britt..
- Nie mów tak do mnie. Po prostu.. odejdź. Daj mi święty spokój.
- Przed tym nie uciekniesz! Nic to nie da! - lekko podniósł głos.
- Może ucieczka nie rozwiąże problemów, ale pozwoli odpocząć od rzeczywistości, której mam dość.
- I będziesz mnie zawsze ignorować przez kilka głupich słów?
- Uważaj na słowa jakie mówisz do kobiety, wiele z tych nieprzemyślanych ci wybaczy, ale żadnego ni zapomni -  odpowiedziałam i szybko podbiegłam za zakochane pary, zostawiając go w tyle. Jak to jest, że gdy tylko go widzę rozpadam się od nowa, bo chcę żeby mnie poskładał biorąc mnie w ramiona..?

I love, watching your every move
Trying to get close to you
Seems like I'm falling in love
I feel, heaven under my feet
Wrapped up in silky sheets
Come lay your head down next to me

Oh oh

It's you who
I give the most to
I'll let you go when you need room
It's you who
I give my heart to
Baby be careful
I've only got one

I want to travel inside your mind
And find out what you like
So I can give you what you mean to me
You are a dream come true
My prayers were answered too
I've been searching all my life

Oh oh

It's you who
I give the most to
I'll let you go when you need room
It's you who
I give my heart to
Baby be careful
I've only got one

Oh oh

I love, watching your every move
Trying to get close to you
Seems like I'm falling in love
I feel, heaven under my feet
Wrapped up in silky sheets
Come lay your head down next to me

Oh oh

It's you who
I give the most to
I'll let you go when you need room
It's you who
I give my heart to
Baby be careful
I've only got one

ALLY

- Austin, gdzie ty mnie prowadzisz?! - krzyknęłam już poirytowana. Wie, że nienawidzę jak mi się wiąże oczy.
- No już spokojnie, jesteśmy na miejscu - zdjął mi przepaskę z oczu i objął w talii od tyłu kładąc mi głowę na ramieniu. A ja stałam i się tak gapiłam. Na ten piękny krajobraz... nie wiedziałam, że rano, nad morzem może być tak pięknie. Niebo jest we wszystkich odcieniach pomarańczu i różu, woda lekko faluje, a piasek pieści moje stopy. Cała irytacja i złość wyparowała, a ja odwróciłam się i rzuciłam się na ukochanego.
- Kocham cię, kocham cię, kocham cię - powiedziałam mu prosto w oczy i i pocałowałam.
- Wiem.. zobacz tam - wskazał czekoladowymi oczami miejsce bliżej drzew, gdzie stała biała altanka usłana płatkami moich ulubionych kwitów, białych róż. Po środku leżał koc, a na nim jak dobrze widzę truskawki w czekoladzie i cappucino.
- Jesteś idealny - uśmiechnęłam się i ruszyłam w stronę altanki. - Najpierw posiedzimy, a potem idziemy na spacer brzegiem morza?
- Czytasz mi w myślach - wziął mnie na ręce i zaniósł do altanki. Szykuje się cudowny dzień..

ASKTRID

- Czkawka, pośpiesz się, chyba że ta twoja Nocna Furia nie jest taka szybka jak myślisz! - krzyknęłam do tyłu z Wichurki.
- Astrid, tam na dole ktoś jest!
- Co? Czkawka, nie wymyślaj, tam jest wąwóz! Chwila.. Wichurka, niżej..

- Jak wy się tam znalazłyście? - zapytałam dwóch dziewczyn, jedna brązowo włosa z niebieskimi oczami, średniego wzrostu, ubrana w krótkie spodenki, trampki i bluzę, a druga, miała blond fale, brązowe oczy i ubrana była tak samo, tylko jedna była na czarno, a druga na szaro. Są śliczne, to im trzeba przyznać, i mają świetne figury.
- Nie wiem.. - powiedziała jedna z nich, brunetka.
- Dobra, a jak macie na imię? - zapytał Czkawka.
- Kasia, a to Sonia, ale mówimy na nią Shadow.

BRITTANY

- Kilka machnięć i będziecie gotowi, ale czy tego na prawdę chcecie? - Zapytał Albus Dumbledore.
- Tak - odparliśmy zgodnym chórem.
- Dobrze... to kto pierwszy? - zapytał i nastała grobowa cisza.
- Ja mogę - usłyszałam kogoś cichy szept. A gdy wszyscy się na mnie spojrzeli, zrozumiałam, powiedziałam to ja.



NARRATOR

Po środku pokoju, po chwili, nie stało małe stado słodkich wiewiórek znanych na świecie. Stało tam cztery, piękne kobiety i czterej zniewalająco przystojni mężczyźni.
Rudofuterkowa wiewióretka, teraz jest średniego wzrostu, przeuroczą rudą kobietą o oczach niebieskich jak ocean. Ślicznie wycięta talia i chude, długie nogi podkreślały falowane włosy sięgające do pasa.
Wiewiór w czerwonej bluzie, zmienił się w wysokiego, umięśnionego bruneta i oczach jak czekolada w płynie. Włosy były cudownie ułożone, z dłuższymi postawionymi na czubku głowy "na ślizgawkę".
Wiewióretka o blond futerku, o imieniu Sara  to teraz wysoka blondynka o falowanych włosach i brązowych oczach oprawionych wachlarzem naturalnych, czarnych jak smoła rzęsach. Jak jej przyjaciółka, ma piękne długie nogi a złote fale sięgają do pasa podkreślając nienaganną talię.
Wiewióra stojącego obok piosenkarza, zmienił umięśniony brunet o zielonych oczach, o podobnej fryzurze.
Wiewióretka w fioletowych oprawkach zamieniła się w piękną brunetkę z włosami sięgającymi ramion. Na zgrabnym nosie widnieją okulary o okrągłym kształcie w fioletowych oprawkach.
Wiewiór stojący obok, to teraz wysoki, szczupły chłopak w niebieskich okularach ze zniewalającymi oczami kryjącymi się za nimi oraz prawie czarnymi włosami ozdabiającymi twarz.
Wiewióretka w dwóch kucykach, jest teraz niską, kształtną dziewczyną w krótkich blond włosach spiętych w dwa kucyki i zielonych  oczach.
Zaś wiewiór, który dytychczas był słodka wiewórką jest teraz słodkich chłopcem o zielonych oczach i ślicznych, krótkich, jasno brązowych włoskach.
Cała ósemka patrzyła oniemiała to na siebie, to na swoich towarzyszy. Ne mogli w to uwierzyć. Są ludźmi.


TU DUUUUUUUUUUM :D

I tym optymistycznym akcentem kończymy :D a jakby nie było spamu to dzisiaj byłaby już trzecia część naszej historii i dalsze losy naszych bohaterów, ale cóż .. to jak, podoba się rozdział? Nie jest nudny? Początki serii zawsze są nudne... ale się rozkręci, obiecuję! A teraz czekam na opinie <3 Kocham! ♥♥