Prolog

Godzina 22:30. Ciepła, zimowa noc. Park. Wiele osób przyprawiłoby to o dreszcze, lecz nie ją. Szła powoli pomiędzy drzewami. Zarzuciła na głowę czarny kaptur. Pomimo jej stroju nie było jej zimno, po prostu lubiła ten kaptur. Włożyła w uszy słuchawki i puściła dźwięki Make it rain. Nogi dziewczyny same poniosły ją w miejsce, gdzie spoczywała jej malutka siostrzyczka. Usiadła przy grobie nie zwracając uwagi na zimną ziemię i patrzyła na jej fotografię, słabo widoczną w mroku nocy. Blondynka ze zdjęcia patrzyła na nią z uśmiechem i radością w oczach. Mimo, że wypadek miał miejsce 2 lata temu dziewczyna nadal czuje ją na każdym kroku. Tak samo jak spoczywającego obok jej przyjaciela, ukochanego zmarłej.
- Dlaczego to musieli być akurat oni.. - szepnęła dziewczyna, lecz nie popłakała się. O nie, ona nie płacze. Nie uroniła ani jednej łzy od dwóch lat. Posiedziała chwilę i postanowiła wracać. Przemierzała ulice Nowego Yorku. W nocy czuła się pewnie. Towarzyszyły jej tylko dźwięki Sheerana i uliczne światła. Po półgodzinnej wędrówce znalazła się przed swoim domem. Weszła oknem do swojego pokoju. Ściany były bladoróżowe, a na panelach był dywan w tym samym kolorze. Po prawo było dwuosobowe łóżko z ciemno różową pościelą i mnóstwem poduszek w kształcie serc, prostokątów, kwadratów. Nad łóżkiem była podświetlana literka B . Obok stał stolik nocny z lampką świecącą bladoróżowym światłem i budzikiem. Po lewo stało biurko, a nad nim wisiały szafki. Obok biurka była też wielka, czarno biała szafa.W rogu pokoju  obok łóżka stała podświetlana toaletka z lustrem oraz mnóstwem perfum, kosmetyków oraz rzeczy do włosów. Obok biurka były drzwi do mojej łazienki w której była wanna , toaleta , umywalka i kilka szafek. Całość dopełniał dywanik na podłodze. Na ścianie w pokoju, było okno z głębokim parapetem przez które weszłam. Był wyłożony czerwono-czarną poduchą i przyozdobiony kolorowymi poduszkami z literkami B. Na nim stał mój czarny laptop przyozdobiony naklejkami. Okno było zasłonięte biało fioletowymi firankami . Na ścianach powiesiłam plakaty mojego ulubionego zespołu - R5 i Ed'a Sheeran'a. Pokoje moich sióstr - Żanety i Sary - wyglądały podobnie tyle że w ich ulubionych kolorach. Zapaliłam lampki w kształcie motylków wiszące na całym suficie i otaczające ramę łóżka. Zdjęłam kurtkę wieszając ją na wieszaku przy drzwiach. Weszłam do łazienki i wzięłam szybki prysznic zmywając z siebie troski dnia dzisiejszego. Założyłam piżamę pozostawiając bose stoy, których paznokcie były pomalowane na czarno. Wyszłam z łazienki z maską służącą mi na razie za opaskę. Zeszłam na dół po jasnych schodach oświetlonych małymi lampkami na każdym stopniu. Na środku kuchni stała drewniana wyspa ze szklanym blatem na którym widniał różowy wazon z fioletowo - żółtymi kwiatami. Podłoga była drewniana, a blaty, lodówka i szafki w kolorze beżowym. Pod szafkami były przyczepione światełka, a nad wyspą wisiały dwie lampy w kolorze bladoróżowym. W kuchni było przejście do jadalni, w której był stół na sześć krzeseł, piękny żyrandol a ścianę zastępowało okno z widokiem na ogród. Na krześle przy wyspie siedział wysoki, umięśniony brunet z niebieskimi okularami.
- Gdzie byłaś? - zapytał cicho nie odrywając wzroku od okna.
- Przejść się - oznajmiła spokojnie wyjmując z lodówki mleko.
- O tej godzinie? - przeniósł na nią wzrok.
- Mam 17 lat, nie 7 - mruknęła - a to, że jesteś pełnoletni nie daje ci nade mną kontroli - warknęła odwracając się w jego stronę ze szklanką.
- Ale to, że jestem twoim chłopakiem chyba daje mi prawo do tego, żebym wiedział gdzie jesteś - odwarknął.
- Najmniejszego - odwróciła się od niego i nalała płynu. Odstawiła wszystko na miejsce i ruszyła do pokoju świadoma, że okularnik podąża za nią.
- A ty różowa landryno mogłabyś już iść - westchnęła na górze - nie połknij jej - dodała z obrzydzeniem widząc bruneta który przygwoździł do ściany swoją dziewczynę - Lindsay. Wyjątkowy plastik, kolejna zdobycz Sevilla. Weszła do swojego pokoju i odstawiając napój na biurko odwróciła się do chłopaka.
- Martwię się o ciebie.
- Niepotrzebnie.
- Och, jasne - westchnął i przeczesał ręką włosy - najlepiej dać ci wolną rękę.
- Przydałoby się, nie jesteś moim ojcem ani Davem. Nawet on już się przyzwyczaił.
- Jutro mamy koncert, mogłabyś to uszanować. - powiedział wkurzony.
- A ktoś ci kazał tyle siedzieć? - zapytała unosząc brew z kpiarskim tonem.
- Potraktuj coś wreszcie poważnie! - krzyknął cicho żeby nikogo nie obudzić i zacisnął pięść sfrustrowany.
- No, uderz, ulżyj sobie - powiedziała zachęcająco, a on popatrzył na nią jak na wariatkę, ale trochę się uspokoił.
- Po prostu idź spać - westchnął.
- Dobrze - odpowiedziała. Zanim wyszedł podeszła jeszcze do niego bez słowa i przytuliła. Oboje odetchnęli z ulgą. Trwali w uścisku przez chwilę, a później umięśniony brunet wyszedł całując ją delikatnie w czoło. Dziewczyna wypiła mleko i położyła się do łóżka. Zgasiła lampki, założyła maskę i usnęła.

Para nie była świadoma, że całą scenę w pokoju dziewczyny widziała ich siostra w fiołkowych okularach i obserwowała to z bólem serca, lecz nic nie zrobiła. Po prostu ścierała spływające łzy. Gdy zauważyła jak chłopak wychodzi szybko schowała się do swojego pokoju zamykając go cicho na klucz. Zsunęła się po drzwiach i dała swobodnie płynąć łzom. Gdy się uspokoiła wstała powoli i podeszła do lustra. Miała piękną figurę. Chude nogi, nie stykające się uda, płaski brzuch, okrągłe lecz nie za duże piersi, śliczna twarzyczka. Jej ciało było umięśnione. Brązowe kręcone włosy sięgające do ramion opadały swobodnie. Fioletowe okulary zakrywające śliczne, fiołkowe oczy dodawały jej uroku. Nawet w zwykłej piżamie wyglądała ślicznie. Westchnęła cicho i położyła się w fioletowej pościeli.

*********************************************************************************

No i tak się prezentuje prolog ^^ Oczywiście wyjątkowo w środę, bo.. bo mam ferie i jestem zjarana tym prologiem XD No, więc błagam.. nie znienawidźcie mnie :D